เมื่อจอห์น ลูอิสสมาชิกรัฐสภาอเมริกันและผู้นำด้านสิทธิพลเมืองเสียชีวิตใน ปี 2020 ผู้คนจากหลากหลายความเชื่อทางการเมืองต่างโศกเศร้า ในปี 1965 ลูอิสเดินขบวนร่วมกับมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์เพื่อเรียกร้องสิทธิ์การออกเสียงเลือกตั้งให้กับประชาชนผิวดำ เหตุการณ์ขณะเดินขบวนทำให้ลูอิสกะโหลกร้าวซึ่งทิ้งรอยแผลเป็นไว้กับเขาตลอดชีวิต “เมื่อคุณเห็นบางสิ่งไม่ถูกต้อง ไม่ยุติธรรม ไม่เสมอภาค” ลูอิสกล่าว “คุณมีหน้าที่อันชอบธรรมที่จะพูดและทำบางสิ่ง” เขากล่าวเสริมว่า “จงอย่ากลัวที่จะส่งเสียงและยอมมีปัญหาในเรื่องที่ดีและจำเป็น”

ลูอิสเรียนรู้ก่อนหน้านั้นว่าการทำสิ่งที่ถูกต้อง และการสัตย์ซื่อต่อความจริงนั้น จำเป็นจะต้องยอมสร้างปัญหาที่ “ดี” เขาจำเป็นต้องพูดสิ่งที่ไม่เป็นที่นิยม ผู้เผยพระวจนะอาโมสรู้ถึงสิ่งนี้เช่นกัน เมื่อเห็นความบาปและความอยุติธรรมในอิสราเอล ท่านไม่สามารถทนเงียบอยู่ได้ อาโมสประณามเหล่าผู้มีอำนาจว่ากดขี่ “คนชอบธรรม…รับสินบนและขับไล่คนขัดสนออกไปเสียจากประตูเมือง” ขณะที่พวกเขาสร้าง “ตึก” และ “สวนองุ่นที่ร่มรื่น” (อมส.5:11-12) แทนที่จะอยู่อย่างปลอดภัย สะดวกสบายและหลีกเลี่ยงอันตราย อาโมสกลับออกมาประณามความชั่วร้าย ผู้เผยพระวจนะได้ยอมสร้างปัญหาที่ดีและจำเป็น

แต่ปัญหานี้มีเป้าหมายเพื่อบางสิ่งที่ดี คือความยุติธรรมสำหรับทุกคน “แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลอย่างน้ำ” อาโมสประกาศ (ข้อ 24) เมื่อเรายอมเข้าไปในปัญหาที่ดี (ที่ชอบธรรม และไร้ความรุนแรง) เป้าหมายนั้นคือเพื่อความดีงามและการเยียวยาเสมอ