อลันมาขอคำแนะนำจากฉันเพื่อจัดการกับความกลัวในการพูดในที่สาธารณะ เขาเป็นเหมือนคนส่วนมากที่หัวใจเริ่มเต้นเร็ว ปากจะแห้งติดกัน และหน้าเริ่มแดง โรคกลัวการพูดในที่สาธารณะนี้เป็นหนึ่งในการกลัวสังคมที่หลายคนเป็น บางคนถึงกับพูดเล่นว่าพวกเขากลัวการพูดในที่สาธารณะยิ่งกว่ากลัวความตาย! ฉันช่วยให้อลันเอาชนะความกลัวว่าจะ “นำเสนอ” ได้ไม่ดีโดยแนะให้เขาจดจ่อกับสาระของสิ่งที่จะสื่อมากกว่าการที่ว่าจะนำเสนอได้ดีแค่ไหน

การเปลี่ยนจุดสนใจไปยังเนื้อหาที่จะแบ่งปันแทนที่จะสนใจความสามารถของคนที่แบ่งปันนั้นคล้ายกับวิธีของเปาโลในการนำคนมาถึงพระเจ้า เมื่อท่านเขียนจดหมายถึงคริสตจักรในโครินธ์ ท่านกล่าวว่าคำพูดและคำเทศนาของท่าน “ไม่ใช่คำที่เกลี้ยกล่อมด้วยสติปัญญา” (1 คร.2:4) แต่ท่านตั้งใจจดจ่ออยู่บนความจริงแห่งพระเยซูคริสต์และการทรงถูกตรึงที่กางเขน (ข้อ 2) โดยวางใจให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เจิมถ้อยคำของท่าน ไม่ใช่การมีโวหารดีในฐานะนักพูด

เมื่อเราได้รู้จักพระเจ้าเป็นการส่วนตัว เราจะอยากเล่าเรื่องราวของพระองค์ให้กับคนรอบข้าง แต่บางครั้งเราหลบเลี่ยงเพราะกลัวว่าจะทำได้ไม่ดี คือไม่ใช่ด้วยคำพูดที่ “ถูกต้อง” หรือคมคาย เราสามารถทำเหมือนเปาโลโดยวางใจให้พระเจ้าทำงานในคำพูดของเราและแบ่งปันอย่างปราศจากความกลัวหรือความลังเลได้ โดยการจดจ่ออยู่ที่ “เนื้อหา” ของความจริงที่ว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ใดและในพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์