หมอหลายคนบอกรีเบคก้าและรัสเซลว่าพวกเขาจะไม่สามารถมีลูกได้ แต่พระเจ้าไม่ทรงคิดเช่นนั้น สิบปีต่อมารีเบคก้าตั้งครรภ์ การตั้งครรภ์เป็นได้ด้วยดี และเมื่อรีเบคก้าเริ่มเจ็บท้องทั้งคู่รีบไปโรงพยาบาลด้วยความตื่นเต้นรีเบคก้าเจ็บท้องอยู่หลายชั่วโมงและเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ร่างกายของเธอก็ยังไม่พร้อมสำหรับการคลอด ในที่สุดหมอตัดสินใจจะทำการผ่าคลอด รีเบคก้าร้องไห้ด้วยความกลัว หมอปลอบเธออย่างใจเย็นบอกว่า “หมอจะทำให้ดีที่สุด แต่เราจะอธิษฐานกับพระเจ้า เพราะพระองค์ทรงทำได้มากกว่าเรา” หมออธิษฐานกับรีเบคก้าและสิบห้านาทีต่อมา บรูซทารกเพศชายร่างกายแข็งแรงก็ได้ลืมตามาดูโลก

หมอคนนั้นเข้าใจเรื่องการพึ่งพาในพระเจ้าและฤทธิ์อำนาจของพระองค์ เธอตระหนักว่าแม้ตนเองจะผ่านการฝึกและมีทักษะที่จะทำการผ่าตัดได้ แต่เธอก็ยังต้องการสติปัญญา กำลัง และความช่วยเหลือจากพระเจ้า (สดด.121:1-2)

เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้ยินว่าคนที่มีความเชี่ยวชาญอย่างมาก หรือใครก็ตามได้ตระหนักว่าพวกเขาต้องการพระเจ้า เพราะจริงๆแล้วเราทุกคนต้องการพระองค์ พระองค์คือพระเจ้าและเราไม่ใช่ พระองค์ผู้เดียวสามารถ “กระทำสารพัดมากยิ่งกว่าที่เราจะทูลขอหรือคิดได้” (อฟ.3:20) ให้เราถ่อมใจลงเพื่อเรียนรู้จากพระองค์และเชื่อวางใจโดยการอธิษฐาน “เพราะพระองค์ทรงทำได้มากกว่า” ที่เราจะสามารถทำได้