“ผมรู้ว่าพระเจ้าอยู่ที่ไหน” หลานชายวัยสี่ขวบบอกแครี่ภรรยาของผม “ที่ไหนหรือจ๊ะ” เธอถามด้วยความอยากรู้ “พระองค์อยู่ในป่าข้างบ้านของย่าฮะ” เขาตอบ

แครี่เล่าสิ่งที่คุยกับหลานให้ผมฟัง เธอสงสัยว่าอะไรทำให้เขาคิดเช่นนั้น“ผมรู้” ผมตอบ “ตอนที่เราเข้าไปเดินเล่นในป่ากับเขาคราวก่อน ผมบอกเขาว่าแม้เราจะมองไม่เห็นพระเจ้า แต่เรามองเห็นสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำได้” “หลานเห็นรอยเท้าของปู่ไหม” ผมถามหลานชายตอนที่เราย่ำลงบนพื้นทรายริมแม่น้ำ “สัตว์ต่างๆ ต้นไม้ และแม่น้ำ ก็เป็นเหมือนรอยเท้าของพระเจ้า เรารู้ว่าพระองค์ทรงอยู่ที่นี่เพราะเราเห็นสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง”

ผู้เขียนสดุดี 104 ชี้ให้เห็นพระเจ้าผ่านสิ่งที่ทรงสร้างเช่นกัน ท่านร้องว่า“ข้าแต่พระเจ้า พระราชกิจของพระองค์มากมายจริงๆ พระองค์ทรงสร้างการงานนั้นทั้งสิ้นด้วยพระปัญญา แผ่นดินโลกมีสิ่งที่ทรงสร้างเต็มหมด” (ข้อ 24) คำว่าพระปัญญาในภาษาฮีบรูในที่นี้มักใช้บ่อยครั้งในพระคัมภีร์เพื่อบรรยายถึงงานฝีมือชั้นเยี่ยม พระราชกิจของพระเจ้าในธรรมชาติประกาศถึงการมีอยู่ของพระองค์และทำให้เราอยากสรรเสริญพระองค์

สดุดี 104 เริ่มและจบด้วยประโยค “จงถวายสาธุการแด่พระเจ้า” (ข้อ 1, 35) จากมือของทารกถึงดวงตาของนกอินทรี ผลงานขององค์พระผู้สร้างที่อยู่รอบตัวเราบอกถึงฝีพระหัตถ์อันยอดเยี่ยมของพระองค์ ขอให้เราชื่นชมอย่างอัศจรรย์ใจในวันนี้ และสรรเสริญพระองค์!