ห้องนั้นเงียบและมีแสงสลัวๆ ขณะที่ฉันขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้เตียงของแจ็คกี้ เพื่อนของฉันเคยเป็นคนที่สดใสร่าเริงก่อนหน้าที่จะต้องต่อสู้กับมะเร็งมาสามปี ฉันยังจำภาพที่เธอหัวเราะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยชีวิตชีวา และใบหน้ากระจ่างด้วยรอยยิ้ม แต่ขณะนี้เธอสงบและนิ่งอยู่ และฉันมาเยี่ยมเธอในสถานพยาบาลพิเศษ

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรจึงตัดสินใจอ่านพระคัมภีร์ ฉันดึงพระคัมภีร์ออกจากกระเป๋า เปิดไปที่พระธรรม 1 โครินธ์และเริ่มอ่าน

หลังจากเยี่ยมเสร็จและเข้ามานั่งในรถด้วยความรู้สึกอยากจะร้องไห้ มีความคิดหนึ่งเข้ามาในใจก่อนที่น้ำตาจะไหล “เธอจะได้พบแจ็คกี้อีก” ฉันตกอยู่ในความเศร้า จึงลืมไปว่าความตายเป็นเพียงสิ่งชั่วคราวเท่านั้นสำหรับผู้เชื่อ (1 คร.15:21-22) ฉันรู้ว่าฉันจะได้พบเธออีกครั้งเพราะเราทั้งสองเชื่อวางใจในการสิ้นพระชนม์และฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู เพื่อยกโทษบาปของเรา (ข้อ 3-4) เมื่อพระเยซูฟื้นคืนพระชนม์หลังจากถูกตรึง ความตายได้สูญเสียอำนาจที่จะแยกผู้เชื่อออกจากกันและออกจากพระเจ้า หลังความตาย เราจะมีชีวิตอีกครั้งในสวรรค์กับพระเจ้า พร้อมกับพี่น้องฝ่ายวิญญาณของเราตลอดไป

เพราะพระเยซูทรงพระชนม์อยู่ ผู้ที่เชื่อในพระองค์จึงมีความหวังในเวลาแห่งการสูญเสียและโศกเศร้า ความตายถูกกลืนกินแล้วในชัยชนะแห่งไม้กางเขน (ข้อ 54)