หลังจากเพิ่งย้ายบ้าน ไรอันลูกชายวัยเจ็ดขวบของมาเบลงอแงขณะกำลังเตรียมตัวไปค่ายฤดูร้อนที่โรงเรียนใหม่ มาเบลหนุนใจเขาและบอกว่าเธอเข้าใจดีว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องยาก แต่เช้าวันหนึ่งไรอันดูจะงอแงมากผิดปกติ มาเบลถามด้วยความเห็นใจว่า “เป็นอะไรลูก” ไรอันยักไหล่ มองออกนอกหน้าต่าง “ไม่รู้ครับแม่ ผมรู้สึกหลายอย่างจนเยอะไปหมด”
หัวใจของมาเบลเจ็บปวดขณะปลอบเขา เธออยากหาทางช่วยจึงบอกเขาว่าการย้ายบ้านก็เป็นเรื่องยากสำหรับเธอด้วย เธอยืนยันกับไรอันว่าพระเจ้าทรงอยู่ใกล้ พระองค์ทรงทราบทุกสิ่งแม้เมื่อพวกเขาไม่เข้าใจหรือหงุดหงิด เธอบอกว่า “เราไปหาเพื่อนๆก่อนเปิดเทอมกันดีไหม” พวกเขาจัดตารางนัดด้วยความรู้สึกขอบพระคุณที่พระเจ้าทรงเข้าใจแม้เมื่อลูกของพระองค์ “รู้สึกหลายอย่าง”
ผู้เขียนสดุดี 147 มีอารมณ์ท่วมท้นหลายอย่างตลอดเส้นทางแห่งความเชื่อ และระลึกถึงประโยชน์ของการสรรเสริญองค์พระผู้สร้างและค้ำจุนผู้ทรงทราบทุกสิ่ง ผู้ทรงรักษาบาดแผลทั้งร่างกายและจิตใจ (ข้อ 1-6) ท่านสรรเสริญพระเจ้าที่ทรงเลี้ยงดูและ “ทรงปรีดีในคนที่ยำเกรงพระองค์ และในคนที่ความหวังของเขาอยู่ในความรักมั่นคงของพระองค์” (ข้อ 11)
เมื่อเราต้องต่อสู้เพื่อจะทำความเข้าใจกับอารมณ์ทั้งหลายของเรา เราไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวหรือท้อใจ เราพักสงบได้ในความเข้าใจอันไม่จำกัดของพระเจ้าผู้ทรงรักและไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
