ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้จักวางแผนจัดกิจกรรมที่สวนสาธารณะแล้วเชิญลูกของเพื่อนบ้านทุกคนมาร่วม เธอตื่นเต้นที่จะได้มีโอกาสแบ่งปันความเชื่อของเธอกับเพื่อนบ้าน

เธอเกณฑ์หลานสามคนและนักเรียนมัธยมปลายอีกสองคนมาช่วย มอบหมายงาน คิดเกมและกิจกรรมต่างๆ เตรียมอาหาร เตรียมเรื่องราวจากพระคัมภีร์เกี่ยวกับพระเยซูเพื่อแบ่งปันแก่เด็กๆ และรอคอยพวกเขามาร่วม

ในวันแรกไม่มีเด็กมาแม้แต่คนเดียว วันที่สองและสามก็เช่นกัน ถึงอย่างนั้นเพื่อนของผมก็ยังจัดกิจกรรมร่วมกับหลานๆ และผู้ช่วยของเธอทุกวัน

ในวันที่สี่ เธอสังเกตเห็นครอบครัวหนึ่งมาปิกนิกอยู่ใกล้ๆ จึงชวนเด็กๆมาเล่นเกม เด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งมา เธอได้ร่วมสนุก กินอาหารกับพวกเขาและฟังเรื่องราวของพระเยซู บางทีอีกหลายปีต่อจากนี้เธออาจจะยังจำได้ ใครจะรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในพระธรรมกาลาเทีย พระเจ้าทรงหนุนใจเราว่า “อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเกี่ยวเก็บในเวลาอันสมควร เหตุฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส ให้เราทำดีต่อคนทั้งปวง” (6:9-10)

อย่ากังวลกับตัวเลขหรือการวัดปริมาณความสำเร็จที่ตามองเห็น งานของเราคือ สัตย์ซื่อในสิ่งที่พระองค์ทรงประสงค์ให้เราทำ และมอบการเก็บเกี่ยวไว้กับพระองค์ พระเจ้าทรงเป็นผู้กำหนดผลลัพธ์