“เรากำลังจะไปพักผ่อนกัน” ภรรยาของผมบอกกับออสตินหลานชายวัยสามขวบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะที่นำรถเข้าจอดข้างทางในช่วงขาไปของการเดินทาง ออสตินน้อยมองดูเธออย่างครุ่นคิดและพูดว่า “ผมไม่ได้ไปพักผ่อน ผมกำลังไปทำพันธกิจ”

เราไม่แน่ใจว่าหลานชายเราเอาแนวคิดเรื่องการไป “ทำพันธกิจ” มาจากไหน แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นทำให้ผมต้องใคร่ครวญระหว่างที่ขับรถไปยังสนามบินว่า ในช่วง 2-3 วันที่เดินทางไปพักผ่อนนี้ ผมระลึกอยู่เสมอหรือไม่ว่าผมยังคง “ทำพันธกิจ” โดยการใช้ทุกช่วงเวลาของชีวิตกับพระองค์และเพื่อพระองค์ ผมคิดอยู่เสมอว่าผมกำลังปรนนิบัติพระองค์ในทุกสิ่งที่ผมทำหรือไม่

อัครทูตเปาโลหนุนใจผู้เชื่อในกรุงโรมเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันว่า “อย่าอ่อนระอา จงมีจิตใจกระตือรือร้นด้วยพระวิญญาณ จงปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า” (รม.12:11) ประเด็นของท่านคือ เราที่มีชีวิตอยู่ในพระเยซูนั้นต้องดำเนินชีวิตด้วยความตั้งใจและความกระตือรือร้น แม้กระทั่งในช่วงเวลาปกติ ชีวิตของเราก็จะมีความหมายใหม่เมื่อเรามองไปที่พระเจ้าด้วยความคาดหวังและดำเนินชีวิตตามพระประสงค์ของพระองค์

ขณะที่เรานั่งอยู่บนเครื่องบิน ผมอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์เป็นของพระองค์ โปรดช่วยที่ข้าพระองค์จะไม่พลาดไปจากสิ่งที่เป็นพระประสงค์ของพระองค์สำหรับการเดินทางครั้งนี้”

ทุกๆวันเป็นพันธกิจที่มีความสำคัญเป็นนิตย์ร่วมกับพระองค์