ลูกสาวของฉันหลงใหลในตัวละครแนนซี่ ดรูว์อย่างมาก สามสัปดาห์ที่ผ่านมาเธออ่านนวนิยายเกี่ยวกับนักสืบหญิงคนนี้เป็นตั้งๆ เธอรักเรื่องราวของการสืบสวน ด้วยความสัตย์จริงฉันเองก็ชอบแนนซี่ ดรูว์เช่นกัน เล่มที่มีขอบสีฟ้าที่คุณแม่ของฉันเคยอ่านในช่วงทศวรรษ 1960 ยังวางเรียงบนชั้นหนังสือในบ้านของท่าน

เมื่อได้เห็นการสืบทอดในสิ่งที่เราชื่นชอบทำให้ฉันสงสัยว่ามีอะไรอีกไหมที่ฉันกำลังส่งต่อ ในจดหมายฉบับที่ 2 ถึงทิโมธี เปาโลเขียนว่าเมื่อท่านคิดถึงทิโมธี ท่านระลึกถึง “ความเชื่ออย่างจริงใจ” ซึ่งมีอยู่ในคุณยายและคุณแม่ของเขา ฉันหวังว่าลูกสาวของฉันจะไม่เพียงแค่สืบทอดความรักในเรื่องลึกลับซับซ้อนแต่จะได้รับมรดกทางความเชื่อไปด้วย ซึ่งเธอจะ “รับใช้” เหมือนกับคุณปู่คุณย่าของเธอ เธอจะอธิษฐานและยึดมั่นใน “พระสัญญา ที่จะทรงประทานชีวิตซึ่งมีในพระเยซูคริสต์” (2 ทธ.1:1)

ฉันมองเห็นความหวังสำหรับผู้ที่ไม่มีพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายที่รู้จักพระเยซูเช่นกัน แม้ไม่มีการกล่าวถึงพ่อของทิโมธี แต่เปาโลเรียกทิโมธีว่า “บุตรที่รัก” (ข้อ 2) ผู้ที่ไม่มีครอบครัวเพื่อรับสืบทอดความเชื่อยังคงหาคนที่จะมาเป็นพ่อแม่และปู่ย่าตายายได้ในคริสตจักร ผู้ซึ่งจะช่วยสอนเราให้ดำเนิน “ชีวิตอันบริสุทธิ์” (ข้อ 9 TNCV) และรับของประทานจากพระเจ้าซึ่ง “กอปรด้วยฤทธิ์ ความรัก และการบังคับตนเอง” (ข้อ 7) เราทุกคนล้วนมีมรดกที่งดงามอย่างแท้จริง