เคลซี่พยายามเดินผ่านทางเดินแคบๆบนเครื่องบินพร้อมกับลูซี่ลูกสาวอายุ 11 เดือน และเครื่องผลิตออกซิเจนของเธอ พวกเธอเดินทางเพื่อไปรับการรักษาโรคปอดเรื้อรังของลูซี่ ไม่นานหลังจากได้ที่นั่งร่วมกับลูกสาว พนักงานบนเครื่องบินเดินมาหาเคลซี่และบอกว่ามีผู้โดยสารในที่นั่งชั้นหนึ่งต้องการสลับที่นั่งกับเธอ เคลซี่เดินผ่านทางเดินแคบๆไปสู่ที่นั่งที่กว้างขึ้นด้วยน้ำตาแห่งความขอบคุณ ในขณะที่คนแปลกหน้าผู้ใจดีเดินมายังที่นั่งของเธอ

ผู้มีพระคุณของเคลซี่คือภาพของผู้มีน้ำใจที่เปาโลหนุนใจให้เราเป็นในจดหมายที่เขียนถึงทิโมธี ท่านบอกทิโมธีให้สอนและกำชับผู้ที่อยู่ในความดูแล “ให้เขากระทำดี ให้กระทำดีมากๆ ให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่” (1 ทธ.6:18) เปาโลกล่าวว่าความหยิ่งยโสและการหวังในความร่ำรวยของโลกนี้นั่นคือการล่อลวง ในทางตรงกันข้ามท่านแนะนำให้เราดำเนินชีวิตอย่างมีน้ำใจและยอมรับใช้ผู้อื่น ให้เรา “ร่ำรวย” ในการกระทำดีเหมือนผู้ชายบนที่นั่ง 2D ในเที่ยวบินเดียวกับเคลซี่

ไม่ว่าเราจะอยู่ในความเพียบพร้อมหรือขาดแคลน เราทุกคนสามารถพบกับความร่ำรวยในการดำเนินชีวิตอย่างเอื้อเฟื้อโดยยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่เรามีกับผู้อื่น และเมื่อเราทำ เปาโลกล่าวว่าเราจะ “ได้รับเอาชีวิตซึ่งเป็นชีวิตอันแท้จริง” (ข้อ 19)