“ฉันดูแลเขา เมื่อเขามีความสุข ฉันก็มีความสุข” สเตลล่ากล่าว เมิร์ลตอบว่า “ผมมีความสุขเมื่อเธออยู่ใกล้” เมิร์ลกับสเตลล่าแต่งงานกันมา 79 ปี เร็วๆนี้เมื่อเมิร์ลต้องเข้าไปอยู่บ้านพักคนชรา เขาหดหู่ สเตลล่าจึงยินดีพาเขากลับบ้าน เขาอายุ 101 ปีและเธออายุ 95 ปี แม้เธอต้องใช้เครื่องช่วยเดินเวลาไปไหนมาไหน แต่เธอก็ทำสิ่งที่ทำได้เพื่อสามีด้วยความรัก เช่นเตรียมอาหารที่เขาชอบ แต่เธอทำด้วยตัวเองลำพังไม่ได้ สเตลล่ามีหลานๆและเพื่อนบ้านคอยช่วยในสิ่งที่เธอไม่สามารถจัดการได้

ชีวิตคู่ของสเตลล่ากับเมิร์ลเป็นตัวอย่างของปฐมกาล 2 ที่พระเจ้าตรัสว่า “ไม่ควรที่ชายผู้นี้จะอยู่คนเดียว เราจะสร้างคู่อุปถัมภ์ที่สมกับเขาขึ้น” (ข้อ 18) ไม่มีสิ่งทรงสร้างใดที่พระเจ้านำมายังอาดัมตรงตามลักษณะนี้ มีเพียงเอวาที่สร้างจากกระดูกซี่โครงของอาดัมที่เป็นคู่อุปถัมภ์และเพื่อนที่สมกับเขา (ข้อ 19-24)

เอวาเป็นคู่ที่เหมาะสมสำหรับอาดัม และพระเจ้าทรงตั้งการสมรสขึ้นผ่านทางพวกเขา นี่ไม่ใช่เพื่อการช่วยเหลือซึ่งกันและกันเท่านั้น แต่เพื่อสร้างครอบครัวและดูแลสิ่งทรงสร้าง ซึ่งรวมไปถึงคนอื่นๆด้วย (1:28) จากครอบครัวแรกนำไปสู่ชุมชนเพื่อที่ไม่ว่าจะโสดหรือแต่งงาน แก่หรือหนุ่มสาว เราจะไม่ต้องอยู่ลำพัง เมื่อเป็นชุมชน พระเจ้าทรงประทานให้เรามีสิทธิพิเศษของการ “รับภาระซึ่งกันและกัน” (กท.6:2)