พวกเขาก้มดูรูปที่ซีดจางแล้วเงยหน้ามองผม แล้วก็มองพ่อของผม หันกลับมามองผม แล้วก็หันไปมองพ่อ ตาพวกเขาโตเป็นไข่ห่าน “พ่อครับ พ่อเหมือนคุณปู่ตอนหนุ่มๆเลย” พ่อกับผมอมยิ้มเพราะพวกเรารู้มานานแล้ว แต่ลูกๆของผมเพิ่งสังเกตเห็น แม้พ่อกับผมจะเป็นคนละคนกัน แต่การได้เห็นผมก็เหมือนได้เห็นพ่อตอนยังหนุ่มที่ผอมสูง ผมดำ จมูกโด่งและหูค่อนข้างใหญ่ ผมไม่ใช่พ่อ แต่ผมเป็นลูกพ่อไม่ผิดแน่

ผู้ติดตามพระเยซูคนหนึ่งชื่อฟีลิปเคยถามว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอสำแดงพระบิดาให้ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็น” (ยน.14:8) และแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่พระเยซูตรัสเรื่องนี้ คำตอบของพระองค์ก็ยังทำให้ต้องหยุดคิด “ผู้ที่ได้เห็นเราก็ได้เห็นพระบิดา” (ข้อ 9) ไม่ใช่ความคล้ายกันทางร่างกายเหมือนผมกับพ่อ แต่สิ่งที่พระเยซูตรัสเป็นการปฏิวัติความเชื่อใหม่หมด “ท่านไม่เชื่อหรือว่า เราอยู่ในพระบิดาและพระบิดาทรงอยู่ในเรา” (ข้อ 10) เนื้อแท้และพระลักษณะของพระองค์นั้นเป็นเหมือนเช่นพระบิดา

ในขณะนั้นพระเยซูตรัสอย่างตรงไปตรงมากับสาวกที่รักและกับพวกเราว่าถ้าเจ้าอยากรู้ว่าพระเจ้าเป็นอย่างไร จงมองดูเรา