วันหนึ่งคุณแม่กับลูกสาวนั่งอยู่ในคริสตจักร ระหว่างการนมัสการมีการเปิดโอกาสให้ผู้ที่รับการยกโทษจากพระเจ้าได้เดินออกมาหน้าที่ประชุม ทุกครั้งที่มีคนเดินออกมา เด็กหญิงจะปรบมือ “ขอโทษจริงๆค่ะ” ผู้เป็นแม่บอกผู้นำคริสตจักรในภายหลัง “ฉันอธิบายให้ลูกสาวฟังว่าการกลับใจใหม่ทำให้เราได้กลับเป็นเพื่อนกับพระเจ้าอีกครั้ง และเธอแค่อยากจะให้กำลังใจทุกคน”

คำพูดของแม่อธิบายถึงพระกิตติคุณได้เป็นอย่างดี ครั้งหนึ่งเราเป็นศัตรูกับพระเจ้า แต่เรากลับคืนดีกับพระองค์โดยการสิ้นพระชมน์และการเป็นขึ้นของพระเยซู (รม.5:9-10) เวลานี้เราเป็นเพื่อนกับพระเจ้า และเนื่องจากเราเองเป็นผู้ทำลายมิตรภาพนี้ (ข้อ 8) การกลับใจจึงเป็นส่วนของเราที่จะทำให้กระบวนการคืนดีสำเร็จ การตอบสนองของเด็กหญิงเป็นสิ่งที่เหมาะสม เพราะแม้สวรรค์ยังยินดีเมื่อมีหนึ่งคนกลับใจ (ลก.15:10) เด็กหญิงร่วมสะท้อนเสียงปรบมือนั้นโดยไม่รู้ตัว

พระเยซูอธิบายพันธกิจการคืนดีของพระองค์ว่า “ไม่มีผู้ใดมีความรักที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ คือการที่ผู้หนึ่งผู้ใดจะสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหายของตน” (ยน.15:13) การทรงเสียสละด้วยมิตรภาพนี้ทำให้เราได้เป็นเพื่อนกับพระองค์ “เราจะไม่เรียกท่านทั้งหลายว่าบ่าวอีก…แต่เราเรียกท่านว่ามิตรสหาย” (15:15) ครั้งหนึ่งเราเป็นศัตรูกับพระเจ้า แต่บัดนี้เป็นเพื่อนของพระองค์ นี่เป็นความคิดที่น่าตื้นตันใจ และมีค่าควรแก่การปรบมือ