ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ผมรับตัด เรียง ขาย และส่งฟืนอยู่หนึ่งปีซึ่งเป็นงานหนัก ผมจึงเห็นใจคนตัดไม้ผู้น่าสงสารใน 2 พงศ์กษัตริย์ 6 สถานที่ฝึกผู้เผยพระวจนะของเอลีชาเจริญขึ้นจนสถานที่เริ่มคับแคบ จึงมีคนเสนอว่าให้เข้าไปตัดไม้ในป่ามาต่อเติมที่พักอาศัย เอลีชาเห็นด้วยและไปกับพวกเขาทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี จนมีคนทำหัวขวานตกลงไปในน้ำ (ข้อ 5)

บางคนบอกว่าเอลีชาเพียงแค่ใช้ไม้เท้าควานหาในน้ำ เมื่อพบหัวขวานจึงค่อยเขี่ยมันขึ้นมา ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไม่น่ากล่าวถึง แต่นี่เป็นเหตุการณ์อัศจรรย์คือ หัวขวานอยู่ในการควบคุมของพระเจ้า มันลอยขึ้นมาให้พวกเขาหยิบ (ข้อ 6-7)

การอัศจรรย์ที่เรียบง่ายยืนยันถึงความจริงอันลึกซึ้ง นั่นคือ พระเจ้าทรงใส่พระทัยเรื่องเล็กน้อยในชีวิตเรา ไม่ว่าจะเป็นหัวขวาน กุญแจ แว่นตา หรือโทรศัพท์ที่หายไป สิ่งเล็กน้อยที่ทำให้เราเป็นทุกข์ พระองค์ไม่ได้ทำให้สิ่งที่หายกลับคืนมาเสมอไป แต่ทรงเข้าใจและปลอบประโลมเมื่อเราเป็นทุกข์

นอกจากความมั่นใจในความรอดแล้ว ความมั่นใจว่าพระองค์ทรงดูแลของพระองค์ก็จำเป็นด้วย เพราะมิเช่นนั้นเราจะรู้สึกโดดเดี่ยวในโลกนี้ ต้องเผชิญกับความกังวลมากมาย เราดีใจที่ได้รู้ว่าพระเจ้าทรงห่วงใยและสะเทือนพระทัยเมื่อเราสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กแค่ไหน เรื่องที่เรากังวลคือสิ่งที่พระองค์ใส่พระทัย