ฉันเลี้ยวรถเข้าบ้าน โบกมือให้มีเรียมเพื่อนบ้านและเอลิซาเบธลูกสาวตัวน้อยของเธอ หลายปีมานี้ เอลิซาเบธคุ้นเคยกับการที่เราพบกันแล้วใช้เวลา “ไม่กี่นาที” ซึ่งได้เปลี่ยนไปเป็นการประชุมอธิษฐาน เธอปีนต้นไม้ที่สนามหน้าบ้าน นั่งไขว่ห้างบนกิ่งไม้และเล่นคนเดียวขณะที่แม่ของเธอกับฉันคุยกัน หลังจากนั้น เธอกระโดดลงมาและวิ่งมาหาเรา ฉุดมือเราไป ยิ้มและพูดว่า “ถึงเวลาอธิษฐาน…อีกแล้ว” แม้เป็นเด็กเอลิซาเบธดูเหมือนจะเข้าใจว่าการอธิษฐานสำคัญต่อมิตรภาพของเรา

หลังจากหนุนใจผู้เชื่อให้ “จงมีกำลังขึ้นในองค์พระผู้เป็นเจ้าและในฤทธิ์เดชอันมหันต์ของพระองค์” (อฟ.6:10) อัครทูตเปาโลให้ข้อคิดลึกซึ้งเรื่องความสำคัญของการอธิษฐานอย่างสม่ำเสมอ ท่านอธิบายถึงยุทธภัณฑ์ที่คนของพระเจ้าจำเป็นต้องสวมในการดำเนินชีวิตฝ่ายวิญญาณ เพื่อจะได้รับการปกป้อง การหยั่งรู้ และความมั่นใจในความจริงของพระเจ้า (ข้อ 11-17) กระนั้น ท่านย้ำว่าสิ่งที่พระเจ้าประทานให้นี้จะพัฒนาขึ้นได้จากการจดจ่อในของประทานที่ให้ชีวิตนั่นคือการอธิษฐาน (ข้อ 18-20)

พระเจ้าทรงสดับฟังและห่วงใยในความกังวลของเรา ไม่ว่าเราจะพูดอย่างเปิดเผย ร้องไห้เงียบๆหรือเก็บฝังแน่นอยู่ในใจอันบอบช้ำ พระองค์พร้อมเสมอที่จะทำให้เราเข้มแข็งในฤทธิ์อำนาจของพระองค์ ในขณะที่พระองค์เชื้อเชิญเราให้อธิษฐานทุกเวลา