ในสารคดี ชีวิตสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ของสถานีโทรทัศน์บีบีซี เดวิด แอตเทนเบอราผู้ดำเนินรายการปีนขึ้นต้นไม้ไปดูตัวสล็อธสามนิ้วที่น่าขัน เมื่อเจอหน้าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมซึ่งเคลื่อนไหวช้าที่สุดในโลก เขาทักทายว่า “จ๊ะเอ๋” เมื่อไม่ได้รับการตอบสนองใดๆ เขาจึงอธิบายว่าสล็อธสามนิ้วย่อมเคลื่อนไหวช้า เพราะมันกินใบไม้เป็นอาหารหลักซึ่งย่อยยากและมีสารอาหารน้อย

ในประวัติศาสตร์อิสราเอล เนหะมีย์กล่าวถึงตัวอย่างและอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นช้าๆ (9:9-21) ท่านบันทึกว่า พระเจ้าของเราเป็นตัวอย่างสูงสุดของการโกรธช้า ท่านเล่าว่าพระเจ้าดูแลชนชาติของพระองค์ ทรงสอนพระบัญญัติที่ให้ชีวิต ค้ำจุนพวกเขาเมื่อเดินทางออกจากอียิปต์ และจัดเตรียมแผ่นดินแห่งพระสัญญาให้ (ข้อ 9-15) ถึงแม้ชนชาติอิสราเอลจะดื้อรั้นอยู่บ่อยๆ (ข้อ 16) พระเจ้าไม่เคยเลิกรักพวกเขา องค์พระผู้สร้างทรง “มีพระทัยเมตตาและกรุณา ทรงพระพิโรธช้า และทรงอุดมด้วยความรักมั่นคง” (ข้อ 17) เพราะเหตุใดพระองค์จึงทรงยอมอดทนอดกลั้นต่อการบ่นต่อว่า ดื้อรั้น และการไม่ไว้วางใจของพวกเขาถึงสี่สิบปี (ข้อ 21) เป็นเพราะ “พระกรุณาอันอุดม” ของพระองค์ (ข้อ 19)

แล้วเราเป็นอย่างไร อารมณ์ร้อนเป็นสัญญาณของจิตใจที่เย็นชา แต่พระทัยอันประเสริฐของพระเจ้าทำให้เราอดทนในการดำเนินชีวิตอยู่และรักไปด้วยกันกับพระองค์