ในปี 1985 แอนโทนี เรย์ ฮินตัน ถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาฆาตกรรมผู้จัดการร้านอาหารสองคน เขาอยู่ห่างจากที่เกิดเหตุมาก แต่กลับถูกตัดสินว่าผิดและต้องถูกประหารชีวิต ในการพิจารณาคดี เขายกโทษให้คนที่ใส่ร้ายเขา และบอกว่าเขายังคงชื่นชมยินดีแม้พบความอยุติธรรม “เมื่อตายไปแล้ว ผมจะได้ไปสวรรค์ แล้วพวกคุณจะไปไหน” เขากล่าว

ชีวิตของเรย์เมื่อเป็นนักโทษประหารลำบากมาก ไฟในเรือนจำที่กะพริบทุกครั้งที่มีการใช้เก้าอี้ไฟฟ้า เป็นสัญญาณเตือนอันโหดร้ายถึงสิ่งที่รออยู่ข้างหน้า เรย์ผ่านการสอบด้วยเครื่องจับเท็จ แต่ผลสอบถูกละเลย เขาต้องเผชิญความอยุติธรรมหลายอย่างจนกระทั่งมีการพิจารณาคดีใหม่

ท้ายที่สุดในวันศุกร์ประเสริฐปี 2015 ศาลสูงสุดสหรัฐกลับคำพิพากษา เรย์ต้องโทษประหารมาเกือบสามสิบปี ชีวิตเขาเป็นคำพยานว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ เพราะความเชื่อในพระเยซู เขาจึงมีความหวังท่ามกลางการทดลอง (1 ปต.1:3-5) และมีความชื่นชมยินดีเหนือธรรมชาติแม้เผชิญความอยุติธรรม (ข้อ 8) เมื่อได้รับการปล่อยตัวเขากล่าวว่า “ในคุกไม่มีใครเอาความชื่นชมยินดีนี้ไปจากผมได้” ความปีติยินดีนี้พิสูจน์ว่าเขามีความเชื่อแท้ (ข้อ 7-8)

ความยินดีเมื่อถูกตัดสินประหารชีวิตเป็นสิ่งที่เสแสร้งได้ยาก ซึ่งทำให้เรารู้ว่าพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่จริงแม้เราจะมองไม่เห็น และพระองค์พร้อมจะค้ำชูเราในบททดสอบที่ยากที่สุด