บางครั้งฉันสงสัยว่า ฮีธคลิฟ แมวของฉันเป็นโรคโฟโม (กลัวไม่ได้มีส่วนร่วม) หรือเปล่า เมื่อฉันกลับจากร้านของชำ ฮีธคลิฟจะรีบวิ่งมาตรวจสอบของที่ซื้อมา เมื่อฉันหั่นผักมันจะยืนด้วยสองขาหลังจ้องมองอาหารและขอส่วนแบ่ง แต่เมื่อฉันยื่นอะไรก็ตามที่มันกำลังสนใจให้ มันจะหมดความสนใจทันที และเดินจากไปอย่างขุ่นเคือง

แต่ถ้าฉันเข้มงวดกับเจ้าสัตว์ตัวน้อยของฉัน ฉันคงเป็นคนหน้าซื่อใจคด เพราะสิ่งที่มันทำ สะท้อนให้เห็นความอยากได้ไม่รู้จบของฉันเช่นกัน เพราะฉันมักบอกว่าที่มีอยู่ “ตอนนี้” ไม่พอ

เปาโลบอกว่าความพอใจไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แต่เกิดขึ้นจากการเรียนรู้ (ฟป.4:11) โดยตัวเราเอง เราแสวงหาสิ่งที่คิดว่าจะให้ความพึงพอใจเราได้ และหันไปหาสิ่งอื่นทันทีที่เรารู้ว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ บางครั้งความไม่พึงพอใจของเราก็มาในรูปของความกังวล ปิดกั้นตัวเองจากทุกสิ่งที่สงสัยว่าจะเข้ามาคุกคาม

น่าขันที่บางครั้งเราต้องเผชิญกับสิ่งที่กลัวที่สุดก่อนเราจึงจะไปถึงความชื่นชมยินดีที่แท้จริงได้ การประสบสิ่งเลวร้ายที่สุดหลายอย่างในชีวิต ทำให้เปาโลเป็นพยานจากประสบการณ์ตรงได้ถึง “เคล็ดลับ” ของความพึงพอใจแท้ (ข้อ 11-12) คือ ความเป็นจริงอันลี้ลับที่ว่าเมื่อใดที่เราทูลพระเจ้าว่าเราโหยหาความครบบริบูรณ์ เมื่อเรานั้นก็จะได้สัมผัสสันติสุขที่เกินความเข้าใจ (ข้อ 6-7) และก้าวลึกเข้าไปในความล้ำลึกของฤทธิ์อำนาจ ความงาม และพระคุณของพระคริสต์ – MRB