หลายปีก่อน ผมกับลูกชายได้ไปกางเต็นท์พักแรมด้วยกันสองสามวันที่ป่าเซลเวย์-บิทเทอร์รูธในรัฐไอดาโฮตอนเหนือ ที่นั่นเป็นที่อยู่ของหมีกริซลี่ แต่เราเอาสเปรย์ไล่หมีไปด้วย รวมทั้งรักษาความสะอาดบริเวณที่เรากางเต็นท์ และหวังว่าจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับเจ้าหมี

วันหนึ่งในช่วงกลางดึก ผมได้ยินเสียงแรน-ดี้ดิ้นและพยายามถีบตัวออกจากถุงนอน ผมคว้าไฟฉายและเปิด ผมคาดว่าจะเห็นเขาถูกหมีที่กำลังโกรธจัดตะปบเอาไว้

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ หนูป่าสูงประมาณ 4 นิ้ว นั่งยกเท้าหน้าขึ้นโบกไปมา มันงับหมวกของแรนดี้ไว้แน่น สิ่งมีชีวิตตัวเล็กกระตุกแล้วกระตุกอีกจนหมวกหลุดจากศีรษะของแรนดี้ พอผมหัวเราะ เจ้าหนูก็ทิ้งหมวกและวิ่งหนีไป เราสอดตัวกลับเข้าไปในถุงนอนของเรา แต่ผมตื่นเต้นเสียแล้วจึงไม่อาจหลับต่อได้ และผมคิดถึงนักล่าอีกรายหนึ่ง คือ มาร

เมื่อเราพิจารณาเหตุการณ์ที่มารมาทดลองพระเยซู (มธ.4:1-11) พระองค์ทรงรับมือการล่อลวงของมารโดยใช้พระวจนะของพระเจ้า พระเยซูทรงเตือนพระองค์เองในแต่ละคำตอบว่าพระเจ้าได้ตรัสถึงเรื่องนี้ไว้ ดังนั้น พระองค์จะไม่เชื่อฟังไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ มารจึงหนีไป

แม้ว่าซาตานต้องการกลืนกินเรา แต่ให้เราระลึกว่ามารเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่พระเจ้าทรงสร้างมาเช่นเดียวกับเจ้าหนูตัวน้อย ยอห์นกล่าวว่า “พระองค์ผู้ทรงอยู่ในท่านทั้งหลายเป็นใหญ่กว่าผู้นั้นที่อยู่ในโลก” (1 ยน.4:4) – DHR