ฉันนอนขดตัวอยู่บนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้าทั้งร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ พระเจ้าทรงนำครอบครัวเราให้ย้ายจากรัฐแคลิฟอร์เนียไปรัฐวิสคอน-ซิน เมื่อเรามาถึงรถก็เสีย เราจึงไม่มีรถใช้อยู่สองเดือน สามีของฉันเคลื่อนไหวได้จำกัดหลังการผ่าตัดหลัง ส่วนฉันมีอาการปวดเรื้อรังทำให้แกะกล่องของได้ลำบาก ยังมีปัญหาใหญ่ในบ้านหลังใหม่นี้ซึ่งเป็นบ้านมือสอง สุนัขของเราที่อายุมากก็มีปัญหาสุขภาพ ลูกสุนัขตัวใหม่สร้างรอยยิ้มให้บ้าง แต่การเลี้ยงลูกสุนัขขนฟูที่ซุกซนเป็นงานที่หนักเกินคาด ทัศนคติของฉันย่ำแย่ ฉันจะมีความเชื่อที่มั่นคง ขณะเดินไปบนเส้นทางขรุขระที่ยากลำบากนี้ได้อย่างไร

ขณะอธิษฐาน พระเจ้าทรงเตือนฉันให้นึกถึงผู้เขียนสดุดีที่สรรเสริญพระเจ้าได้โดยไม่ขึ้นกับสถานการณ์ ดาวิดระบายความรู้สึก ซึ่งบ่อยครั้งเป็นความอ่อนแอมากและท่านแสวงหาที่ลี้ภัยจำเพาะพระพักตร์พระเจ้า (สดด.16:1) เมื่อตระหนักว่าพระเจ้าเป็นผู้จัดเตรียมและปกป้อง (ข้อ 5-6) ท่านจึงยกย่องและปฏิบัติตามคำแนะนำของพระองค์ (ข้อ 7) ดาวิดยืนยันจะ “ไม่หวั่นไหว” เพราะท่าน “ตั้งพระเจ้าไว้ตรงหน้าเสมอ” (ข้อ 8) ท่านจึงชื่นชมยินดีและพักสงบอย่างปลอดภัยในความชื่นบานเมื่อพระเจ้าสถิตอยู่ด้วย (ข้อ 9-11)

เราชื่นชมยินดีเช่นกันเมื่อได้รู้ว่าสันติสุขที่เรามี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถาน-การณ์ปัจจุบัน ขณะที่เราขอบพระคุณพระเจ้า ผู้ไม่เปลี่ยนแปลง เพราะพระองค์ทรงเป็นและจะเป็นพระองค์ตลอดไป พระองค์จะทรงสถิตอยู่ด้วยทำให้ความเชื่อของเรามั่นคงมากขึ้น – XED