“หลายปีก่อน ฉันได้รับการเตือนใจให้อธิษฐานเผื่อคุณบ่อยครั้ง และฉันสงสัยว่าเพราะอะไร”

เพื่อนเก่าส่งข้อความมาพร้อมกับรูปถ่ายของกระดาษบันทึกข้อความที่เธอเก็บไว้ในพระคัมภีร์เขียนว่า “อธิษฐานเผื่อเจมส์ ทั้งจิตใจ ความคิด และคำพูด” ข้างชื่อของผมมีปีค.ศ.ที่ไม่เรียงกันเขียนไว้ 3 ปี

ผมมองปีค.ศ.ที่เขียนไว้แล้วต้องชะงัก ผมเขียนกลับไปถามว่าเธอเริ่มอธิษฐานเมื่อเดือนอะไร เธอตอบว่า “ประมาณเดือนกรกฎาคม”

ในเดือนนั้นผมกำลังเตรียมไปเรียนต่อต่างประเทศ ต้องเจอวัฒนธรรมและภาษาที่ไม่คุ้นเคย และความเชื่อของผมจะถูกท้าทายอย่างที่ไม่เคยเป็นมา ผมตระหนักว่าผมได้รับของขวัญล้ำค่าคือการอธิษฐานเผื่อด้วยใจกรุณา

น้ำใจจากเพื่อนทำให้ผมนึกถึงการ “เตือนใจ” ให้อธิษฐาน ซึ่งเปาโลแนะนำทิโมธีมิชชันนารีหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนของท่านว่า “เหตุฉะนั้นก่อนสิ่งอื่นใด ข้าพเจ้าขอร้องท่านทั้งหลายให้วิงวอนอธิษฐานทูลขอ และขอบพระคุณเพื่อคนทั้งปวง” (1 ทธ.2:1) วลีที่ว่า “ก่อนสิ่งอื่นใด” ทำให้รู้ว่าสำคัญที่สุด คำอธิษฐานของเราสำคัญ เปาโลอธิบายว่าเพราะพระเจ้า “ทรงมีพระประสงค์ให้คนทั้งปวงรอด และให้รู้ความจริง” เกี่ยวกับพระเยซู (ข้อ 4)

โดยคำอธิษฐานที่สัตย์ซื่อพระเจ้าทรงทำงานด้วยวิธีการมากมาย เพื่อหนุนใจและนำให้เขาใกล้ชิดพระองค์ เราอาจไม่รู้สถานการณ์ของคนที่เราระลึกถึง แต่พระเจ้ารู้ และพระองค์จะทรงช่วยเขาเมื่อเราอธิษฐาน