ในฐานะที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ลูกศิษย์มักขอให้ฉันเขียนจดหมายรับรองให้อยู่เสมอ มีทั้งเพื่อรับตำแหน่งผู้นำ เรียนต่อต่างประเทศ เรียนต่อปริญญาโทและแม้แต่เพื่อหางาน ในจดหมายแต่ละฉบับ ฉันมีโอกาสกล่าวชมคุณลักษณะและคุณสมบัติของนักศึกษา

ในสมัยโบราณเมื่อคริสเตียนเดินทาง พวกเขามักถือ “จดหมายรับรอง” ลักษณะนี้จากคริสต-จักรติดตัวไปด้วย จดหมายนี้ทำให้มั่นใจว่าผู้เดินทางจะได้รับการต้อนรับอย่างดี

อัครทูตเปาโลไม่ต้องใช้จดหมายรับรองเมื่อท่านพูดกับคริสตจักรในเมืองโครินธ์ เพราะพวกเขารู้จักท่าน ในจดหมายฉบับที่สอง ท่านเขียนว่าท่านประกาศข่าวประเสริฐด้วยความจริงใจ ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ส่วนตัว (2 คร.2:17) แต่ท่านเป็นห่วงว่าที่ท่านพูดถึงแรงจูงใจของท่านในการประกาศ ผู้อ่านอาจคิดว่าท่านกำลังเขียนจดหมายรับรองให้ตัวเอง

ท่านกล่าวว่า ท่านไม่ต้องการจดหมายเช่นนั้น เพราะผู้เชื่อในโครินธ์เป็นจดหมายรับรองโดยตัวพวกเขาเอง การงานของพระคริสต์ที่เห็นได้ในชีวิตของพวกเขาเหมือนจดหมายที่ “เขียนไว้มิใช่ด้วยน้ำหมึก แต่ด้วยพระวิญญาณของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์” (3:3) ชีวิตพวกเขาเป็นพยานถึงพระกิตติคุณแท้ที่เปาโลสั่งสอน ชีวิตของพวกเขาคือจดหมายรับรองที่ “คนทั้งปวงได้รู้และได้อ่าน” (3:2) เมื่อเราติดตามพระเยซู เราก็เป็นเช่นนั้นด้วย ชีวิตของเราเล่าเรื่องราวความดีงามของข่าวประเสริฐ