เมื่อสามีของฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง ฉันไม่รู้วิธีเหมาะสมที่จะอธิษฐาน “ทูลขอ” เพื่อเขา ฉันคิดเพียงว่าคนอื่นในโลกนี้มีปัญหาที่ร้ายแรงอย่างสงคราม การกันดารอาหาร ความยากจน ภัยธรรมชาติ แล้ววันหนึ่งขณะที่เราอธิษฐานตอนเช้า ฉันได้ยินเขาทูลขอด้วยใจถ่อมว่า “พระเจ้า ขอทรงรักษาผมด้วย”

เป็นคำขอที่เรียบง่ายแต่มาจากใจ ซึ่งเตือนให้ฉันเลิกกล่าวคำอธิษฐานทูลขอที่ซับซ้อน เพราะพระเจ้าทรงได้ยินคำร้องขอความช่วยเหลืออันชอบธรรมทั้งสิ้น ดังที่ดาวิดทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงหันมาช่วยชีวิตของข้าพระองค์ให้รอดด้วยเถิด ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ เพราะเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์” (สดด.6:4)

ดาวิดสับสนและสิ้นหวังฝ่ายจิตวิญญาณ สดุดีตอนนี้ไม่ได้บอกว่า ดาวิดเผชิญสถานการณ์ใด แต่คำร้องทูลที่จริงใจแสดงถึงความปรารถนาให้พระเจ้าช่วยกู้และฟื้นฟู “ข้าพระองค์อ่อนเปลี้ยด้วยการคร่ำครวญ”(ข้อ 6)

ดาวิดไม่ยอมให้ความจำกัดหรือบาปของตนหยุดยั้งท่านจากการทูลความต้องการต่อพระเจ้า ดังนั้นแม้ก่อนที่พระเจ้าจะตอบ ดาวิดก็ชื่นชมยินดีได้ “พระเจ้าทรงสดับเสียงร้องไห้ของข้าแล้ว พระเจ้าทรงสดับคำวิงวอนของข้า พระองค์ทรงรับคำอธิษฐานของข้า (ข้อ 8-9)

แม้เราจะสับสนและไม่แน่นอน แต่พระเจ้าทรงรับฟังและรับคำทูลขอที่จริงใจของลูกของพระองค์ ทรงพร้อมฟังเรา โดยเฉพาะในเวลาที่เราต้องการพระองค์มากที่สุด