ตอนนั้นเป็นช่วงก่อนคริสต์มาส ลูกๆของเธอกำลังมีปัญหาเรื่องการรู้จักขอบคุณ เธอรู้ว่าความคิดแบบนี้เกิดขึ้นได้ง่าย แต่เธออยากมอบสิ่งที่ดีกว่าให้กับจิตใจของลูกๆ เธอจึงติดโบว์สีแดงไว้ทั่วบ้าน คือที่สวิตซ์ไฟ ตู้กับข้าว ตู้เย็น เครื่องซักผ้า เครื่องอบผ้า และก๊อกน้ำ มีข้อความผูกอยู่ที่โบว์เขียนว่า “เรามักมองข้ามของขวัญบางอย่างที่พระเจ้าให้ แม่เลยติดโบว์ที่สิ่งเหล่านั้น พระองค์ทรงแสนดีต่อครอบครัวเรา อย่าลืมว่าของขวัญเหล่านี้มาจากไหน”

ในเฉลยธรรมบัญญัติบทที่ 6 เราเห็นว่าอนาคตของชนชาติอิสราเอลขึ้นอยู่กับการยึดแผ่นดินที่มีอยู่แล้ว เพื่อพวกเขาจะได้ย้ายเข้าสู่เมืองใหญ่โตและดีซึ่งเขาไม่ได้สร้าง (ข้อ 10) และเรือนที่มีของดีเต็ม ซึ่งพวกเขามิได้สะสม และบ่อขังน้ำที่มิได้ขุดและสวนองุ่นกับสวนมะกอกเทศซึ่งเขามิได้ปลูกไว้ (ข้อ 11) พระพรทั้งหมดนี้ล้วนมาจากแหล่งเดียว คือ “พระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกท่าน” (ข้อ 10) และขณะที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมสิ่งเหล่านี้และอีกมากมายให้ด้วยความรัก โมเสสไม่ต้องการให้ประชาชนลืม (ข้อ 12)

ในบางช่วงของชีวิต เราหลงลืมได้ง่าย แต่อย่าละสายตาจากความดีของพระเจ้าผู้ทรงเป็นแหล่งพระพรของเรา