เมื่อจูเซปเป แวร์ดิ นักแต่งเพลงระดับตำนาน (1813-1901) ยังเยาว์วัย ความกระหายการยอมรับ ผลักดันเขาให้ประสบความสำเร็จ วอร์เรน ไวเออร์สบีเขียนเกี่ยวกับเขาว่า “เมื่อเขาแสดงโอเปร่าเป็นครั้งแรกที่ฟลอเรนซ์ แวร์ดิยืนคนเดียวอยู่ในเงามืดและมองไปที่ใบหน้าของชายคนหนี่งในกลุ่มผู้ชม ซึ่งคือรอสซินีผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าผู้คนที่นั่นจะชื่นชมหรือเยาะเย้ยก็ไม่สำคัญสำหรับแวร์ดิ เขาต้องการเพียงแค่รอยยิ้มที่เห็นชอบจากนักดนตรีผู้เป็นปรมาจารย์”

เราแสวงหาความเห็นชอบจากใคร จากพ่อแม่หรือ จากคนรักหรือ สำหรับเปาโลมีแค่คำตอบเดียว ท่านเขียนว่า “แต่ว่าพระเจ้าทรงเห็นชอบที่จะมอบข่าวประเสริฐไว้กับเรา เราจึงประกาศไปไม่ใช่เพื่อให้เป็นที่พอใจของมนุษย์ แต่ให้เป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า ผู้ทรงชันสูตรใจเรา” (1 ธส.2:4)

การแสวงหาความเห็นชอบจากพระเจ้าหมายความว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุด มีสองข้อที่เกี่ยวข้องคือ การละจากความปรารถนาที่อยากให้ผู้อื่นยกย่องชื่นชม และการยอมให้พระวิญญาณบริสุทธิ์เปลี่ยนเราให้เป็นเหมือนพระคริสต์ผู้ทรงรักเราและประทานพระองค์เองให้แก่เรา เมื่อเรายอมจำนนต่อน้ำพระทัยอันบริบูรณ์ของพระองค์ที่ทรงประสงค์ให้เกิดขึ้นในเราและผ่านเรา เราย่อมคาดหวังได้ว่าวันหนึ่งเราจะได้รับรอยยิ้มที่เห็นชอบจากพระองค์ ซึ่งเป็นความเห็นชอบของผู้ที่สำคัญที่สุด