ทุกอย่างเงียบสงบ มีแต่เสียงลาวาร้อนจัดที่กำลังไหลเป็นเส้นสายเล็กๆ กัดกร่อนใบของพืชเขตร้อน ชาวบ้านยืนมองด้วยความรู้สึกทั้งกลัวและทึ่ง ส่วนใหญ่พวกเขาเรียกที่นี่ว่า “สวรรค์” แต่วันนี้ไฟที่ปะทุจากรอยแยกในเขตพูนาบนเกาะฮาวายเตือนว่าพระเจ้าเป็นผู้หลอมรวมเกาะแห่งนี้ขึ้นผ่านการระเบิดของภูเขาไฟที่ไม่มีใครควบคุมได้

คนอิสราเอลเผชิญหน้ากับพลังที่ไม่มีใครควบคุมได้เช่นกัน เมื่อกษัติรย์ดาวิดนำหีบพันธสัญญากลับมา (2 ซมอ.6:1-4) การเฉลิมฉลองเริ่มขึ้น (ข้อ 5) จนกระทั่งมีชายคนหนึ่งสิ้นชีวิตเพราะไปจับหีบพันธสัญญา (ข้อ 6-7)

เราอาจคิดว่าพระเจ้าเป็นเหมือนภูเขาไฟที่คาดเดาไม่ได้ ทรงเป็นทั้งผู้สร้างและผู้ทำลาย แต่อย่าลืมว่าพระเจ้าได้บัญชาไว้อย่างชัดเจนเรื่องสิ่งของที่กำหนดไว้เพื่อการนมัสการพระองค์ (กดว.4) อิสราเอลได้รับสิทธิพิเศษให้เข้าใกล้พระเจ้า แต่พระองค์ทรงสถิตอยู่ใกล้มากและพวกเขาต้องเข้าหาพระองค์ด้วยความเคารพยำเกรง

ฮีบรู 12 เตือนให้คิดถึงภูเขา “ที่มีไฟไหม้อยู่” ที่ซึ่งพระเจ้าประทานบัญญัติสิบประการให้โมเสส ทุกคนเกรงกลัวภูเขานั้น (ข้อ 18-21) แต่ผู้เขียนทำให้เราเห็นภาพที่ตรงกันข้ามคือ “ท่านทั้งหลายได้มาถึง…พระเยซูผู้กลางแห่งพันธสัญญาใหม่” (ข้อ 22-24) พระเยซูพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้าทรงเป็นหนทางให้เราเข้ามาใกล้พระบิดาผู้ทรงฤทธานุภาพสูงสุดและเปี่ยมด้วยความรัก