ครั้งนั้นเป็นการวิ่งทางไกลครั้งแรกของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 แต่เธอไม่อยากวิ่ง แม้จะฝึกฝนมาแล้ว เธอก็ยังกลัวว่าจะทำไม่ได้ แต่เธอก็ออกตัวที่จุดเริ่มต้นพร้อมกับคนอื่นๆ หลังจากนั้นนักวิ่งทุกคนที่วิ่งครบ 3.2 กิโลเมตรต่างก็ทยอยเข้าสู่เส้นชัย ยกเว้นเธอที่วิ่งด้วยความฝืนใจ ในที่สุด แม่ที่กำลังรอลูกสาวเข้าเส้นชัยก็เห็นร่างหนึ่งวิ่งมาแต่ไกล จึงไปรอที่เส้นชัยเพื่อเตรียมปลอบใจเธอที่คงจะรู้สึกแย่ แต่เมื่อนักวิ่งสาวน้อยมองเห็นแม่ เธอกลับร้องขึ้นว่า “เยี่ยมมาก”

การวิ่งเข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้าย ดีเยี่ยมตรงไหน ดีเยี่ยมตรงที่ได้เข้าเส้นชัย

เด็กคนนั้นได้ลองทำในสิ่งที่ยากและทำได้สำเร็จ พระคัมภีร์ยกย่องผู้ที่ทำงานหนักและขยันขันแข็ง ซึ่งมักเรียนรู้ได้จากการเล่นกีฬา ดนตรี หรือทำสิ่งที่ต้องใช้ความอดทนและพยายาม

สุภาษิต 12:24 บอกวา่ “มือของคนที่ขยันขันแข็งจะครอบครอง ฝ่ายคนเกียจคร้านจะถูกบังคับให้ทำงานโยธา” และ “มีกำไรอยู่ในงานทุกอย่าง การเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน” (14:23) นี่ไม่ใช่พระสัญญาแต่เป็นหลักการที่จะช่วยให้เรารับใช้พระเจ้าได้ดี

แผนการที่พระเจ้ามีให้เรามักรวมถึงเรื่องงานด้วย แม้ก่อนที่จะล้มลงในบาป อาดัมได้รับมอบหมายให้ “ทำ (สวน) และรักษาสวน” (ปฐก.2:15) และทุกอย่างที่เราทำเราควรทำ “ด้วยความเต็มใจ” (คส.3:23) ให้เราทำงานด้วยกำลังที่พระองค์ประทานให้ แล้วมอบผลลัพธ์ไว้กับพระองค์