“โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร” เราทุกคนเคยได้ยินคำถามนี้ตอนเป็นเด็กและแม้แต่ตอนที่เป็นผู้ใหญ่ เป็นคำถามที่เกิดจากความสนใจใคร่รู้และคำตอบบ่งบอกความมุ่งหมาย คำตอบของผมเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในช่วงหลายปี เริ่มจากโคบาล เป็นคนขับรถบรรทุก ตามด้วยทหารแล้วผมก็เข้ามหาวิทยาลัยโดยมีเป้าหมายที่จะเป็นแพทย์ แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่มีคนแนะนำผมให้ใฝ่หา “ชีวิตที่สงบ” และผมก็นึกไม่ออกว่ามีใครใฝ่หาชีวิตเช่นนั้น

นั่นคือสิ่งที่เปาโลบอกชาวเธสะโลนิกา ท่านเริ่มด้วยการแนะให้พวกเขารักกันและรักคนในครอบครัวของพระเจ้ามากยิ่งกว่า (1 ธส.4:10) จากนั้นก็ให้คำตักเตือนทั่วไปที่ครอบคลุมการงานทุกอย่างที่พวกเขาทำอยู่ว่า “จงตั้งเป้าว่าจะอยู่อย่างสงบ” (ข้อ 11) เปาโลหมายถึงอะไรที่กล่าวเช่นนั้น ท่านชี้แจงว่า “[ ท่านทั้งหลายควร] ทำกิจธุระส่วนของตนและทำงานด้วยมือของตนเอง” เพื่อจะได้เป็นที่นับถือของคนภายนอกและไม่ต้องรบกวนใครเลย (ข้อ 11-12) เราไม่ได้อยากบั่นทอนให้เด็กๆ ละจากการทำตามพรสวรรค์หรือความปรารถนาของตัวเอง แต่เราหนุนใจพวกเขาได้ว่าไม่ว่าพวกเขาจะเลือกทำสิ่งใด จงทำด้วยจิตวิญญาณที่สงบ

เมื่อพิจารณาโลกที่เราอาศัยอยู่คำว่า ทะเยอทะยาน กับ สงบ ดูจะแยกห่างจากกัน แต่พระคัมภีร์ใช้ได้เสมอ ดังนั้นเราจึงควรลองพิจารณาว่าทำอย่างไรจึงจะเริ่มใช้ชีวิตที่สงบมากขึ้น