ฉันใช้เวลาในบ่ายวันเสาร์ที่แสนพิเศษกับหลานสาวของฉัน และเคลินลูกสาววัยสี่ขวบของเธอ เราสนุกกับการเป่าฟองสบู่นอกบ้าน ระบายสีสมุดภาพระบายสีเจ้าหญิง และกินแซนด์วิชเนยถั่วกับแยม เมื่อทั้งสองคนจะขึ้นรถกลับบ้าน เคลินพูดเสียงหวานออกมาจากหน้าต่างรถว่า “อย่าลืมหนูนะคะ ป้าแอนน์”ฉันรีบเดินไปที่รถและกระซิบว่า “ป้าไม่ลืมหนูหรอก ป้าสัญญาว่าจะเจอหนูเร็วๆ นี้”

ในกิจการ 1 เหล่าสาวกมองดูพระเยซูถูก “รับ…ขึ้นไปต่อหน้าต่อตาเขา” บนฟ้า (ข้อ 9) ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะคิดหรือเปล่าว่าองค์จอมเจ้านายจะลืมพวกเขาหรือไม่ แต่พระองค์ทรงสัญญาว่าจะประทานพระวิญญาณของพระองค์มาอยู่ในเขา และประทานฤทธิ์เดชให้พวกเขารับมือกับการข่มเหงที่จะเกิดขึ้นได้ (ข้อ 8) พระองค์ยังตรัสกับพวกเขาว่า พระองค์ไปจัดเตรียมที่ไว้สำหรับพวกเขา และจะกลับมารับพวกเขาไปอยู่กับพระองค์ (ยน.14:3) กระนั้นพวกเขาคงจะสงสัยว่าต้องรอนานเท่าไร พวกเขาคงอยากพูดว่า “พระเยซู อย่าทรงลืมพวกเรา”

สำหรับพวกเราที่เชื่อวางใจในพระเยซู พระองค์ทรงดำรงอยู่ในเราทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ เราอาจยังคงสงสัยว่าเมื่อไรพระองค์จะเสด็จกลับมาและฟื้นฟูเราและสิ่งทรงสร้างของพระองค์อย่างสมบูรณ์ พระองค์จะมา พระองค์จะไม่ทรงลืมเรา “เหตุฉะนั้นจงหนุนใจกันและต่างคนต่างจงก่อกันขึ้น” (1 ธส.5:10-11)