ในฐานะนักเขียนอายุน้อย ผมมักไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเมื่อต้องเข้าอบรมการเขียน ผมมองไปรอบห้องและเห็นว่าในห้องเต็มไปด้วยยักษ์ ซึ่งคือคนที่ผ่านการฝึกอย่างเป็นทางการ หรือไม่ก็มีประสบการณ์มาหลายปี ส่วนผมไม่มีทั้งสองอย่าง แต่ที่ผมมีคือหูที่คุ้นชินกับภาษา น้ำเสียง และจังหวะของพระคัมภีร์ฉบับคิงเจมส์ ซึ่งถือเป็นเกราะที่แข็งแกร่งของผม พูดได้ว่า สิ่งที่ผมคุ้นเคยและอิทธิพลที่สิ่งนั้นมีต่อลีลาและสำนวนการเขียนของผมได้กลายเป็นความสุขของผม ซึ่งผมหวังว่าจะเป็นความสุขของผู้อื่นด้วย

เราไม่เข้าใจความรู้สึกของดาวิด เด็กเลี้ยงแกะที่ไม่มั่นใจในตัวเอง เมื่อต้องสวมเสื้อเกราะของซาอูลไปสู้กับโกลิอัท (1 ซมอ.17:38-39) เขาสวมชุดนั้นเขาเคลื่อนไหวไม่ได้ ดาวิดตระหนักว่าชุดเกราะของคนหนึ่งอาจเป็นเครื่องจองจำของอีกคนหนึ่ง “ข้าพระบาทจะสวมเครื่องเหล่านี้ไปไม่ได้” (ข้อ 39) ดังนั้นเขาจึงเชื่อในสิ่งที่เขารู้ พระเจ้าได้ทรงเตรียมเขาให้พร้อมเพื่อช่วงเวลานั้นด้วยสิ่งที่จำเป็นจริงๆ (ข้อ 34-35) สลิงและก้อนหินคืออาวุธที่ดาวิดคุ้นเคยและพระเจ้าทรงใช้สิ่งนั้นนำความชื่นชมยินดีมาสู่อิสราเอลในวันนั้น

เคยหรือไม่ที่คุณรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง คิดว่าถ้าฉันมีอย่างที่คนอื่นมี ชีวิตฉันคงต่างไปจากนี้ ลองนึกถึงของประทานหรือประสบการณ์ที่พระเจ้าประทานให้เฉพาะคุณ จงวางใจในชุดเกราะที่พระเจ้าประทานให้