จิมเล่าถึงปัญหาที่เขาพบในทีมเพื่อนร่วมงานอย่างออกรสชาติ ทั้งการแบ่งพวก ท่าทีตัดสินกัน และการเข้าใจผิดกัน หลังจากอดทนฟังความกังวลของเขามาหนึ่งชั่วโมง ฉันจึงแนะนำว่า “ให้เราถามพระเยซูกันว่าพระองค์จะให้เราทำยังไงในสถานการณ์นี้” เรานั่งเงียบประมาณห้านาที แล้วสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น เราทั้งคู่ต่างสัมผัสถึงสันติสุขของพระเจ้าที่ปกคลุมเราเหมือนผ้าห่ม เราผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อสัมผัสว่าพระองค์สถิตอยู่ด้วยและทรงนำและเรารู้สึกมั่นใจที่จะกลับไปเผชิญปัญหา

เปโตร สาวกคนหนึ่งของพระเยซู ต้องการการปลอบโยนจากพระเจ้า คืนหนึ่งเขาและสาวกคนอื่นกำลังแล่นเรือข้ามทะเลสาบกาลิลีที่มีพายุกระหน่ำ ทันใดนั้น พระเยซูทรงดำเนินมาบนน้ำ พวกเหล่าสาวกย่อมตกใจเป็นธรรมดา แต่พระองค์ปลอบพวกเขาว่า “ทำใจให้ดีไว้เถิด เราเอง อย่ากลัวเลย” (มธ.14:27) เปโตรถามพระเยซูในทันทีว่าขอเดินไปหาพระองค์ได้ไหม เขาก้าวออกจากเรือและเดินไปหาพระเยซู แต่แล้วก็ถูกเบี่ยงเบนจุดสนใจ เริ่มรู้สึกถึงอันตรายและสถานการณ์เหนือธรรมชาติที่เผชิญอยู่ เขาจึงเริ่มจมลง เขาร้องว่า “พระองค์เจ้าข้า ช่วยข้าพระองค์ด้วย” และพระเยซูทรงช่วยเขาด้วยความรัก (ข้อ 30-31)

เช่นเดียวกับเปโตร เราสามารถเรียนรู้ว่าพระเยซู พระบุตรของพระเจ้าสถิตกับเราแม้ในพายุแห่งชีวิต