ในปี 1957 เมลบา แพททิลโล บีลส์ เป็นเด็กคนหนึ่งใน “เด็ก 9 คนแห่งลิตเติ้ลร็อค” ซึ่งเป็นเด็กอเมริกันเชื้อสายอัฟริกันกลุ่มแรกที่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนของคนผิวขาวที่ชื่อเซ็นทรัลไฮสคูล ในเมืองลิตเติ้ลร็อค รัฐอาร์คันซอ ในบันทึกของเธอเมื่อปี 2018 ที่ชื่อว่าฉันจะไม่กลัว : เรื่องราวชีวิตการสร้างความเชื่อภายใต้เปลวไฟ บีลส์เล่าเรื่องความอยุติธรรมและการคุกคามอันน่าสลดใจที่เธอต้องเจอทุกวันตอนเป็นนักเรียนอายุสิบห้าปี

แต่เธอก็เขียนถึงความเชื่ออันลึกซึ้งในพระเจ้าด้วย ในเวลาเลวร้ายที่สุดที่เธอเกือบจะพ่ายแพ้ต่อความกลัว บีลส์จะท่องข้อพระคัมภีร์ที่คุณยายสอนไว้ตั้งแต่เธอเป็นเด็ก ซึ่งย้ำเตือนเธอว่าพระเจ้าทรงอยู่ด้วย ทำให้เธอกล้าหาญยืนหยัดอยู่ได้

บีลส์มักจะท่องสดุดี 23 และรู้สึกอุ่นใจ “แม้ข้าพระองค์จะเดินไปตามหุบเขาเงามัจจุราช ข้าพระองค์ไม่กลัวอันตรายใดๆ เพราะพระองค์ทรงสถิตกับข้าพระองค์” (ข้อ 4) คำพูดให้กำลังใจของคุณยายดังก้องอยู่ในหูและทำให้เธอมั่นใจว่า พระเจ้า “ทรงอยู่ใกล้เหมือนกับผิวหนังของเรา และหากหนูต้องการความช่วยเหลือ หนูก็แค่ร้องหาพระองค์”

แม้เราแต่ละคนจะมีเรื่องราวต่างกัน แต่เราล้วนต้องรับมือกับความยากลำบากซึ่งอาจทำให้เรายอมแพ้ความกลัว ในเวลาเช่นนั้น ขอให้คุณมีกำลังใจด้วยความจริงที่ว่า พระเจ้าสถิตอยู่กับเราด้วยฤทธิ์อำนาจเสมอ