ตอนฝึกเล่นสกีเมื่อหลายปีก่อน ผมสกีตามจอช ลูกชายของผมลงไปตามทางที่ดูไม่ชันนัก ผมมัวมองแต่เขาจนไม่ทันสังเกตว่าเขาเลี้ยวลงไปที่เนินชันที่สุดของภูเขา ผมเซไปมาเสียการทรงตัวโดยสิ้นเชิงและล้มไม่เป็นท่า
สดุดี 141 ชี้ให้เห็นว่า เราลื่นไถลไปตามทางลาดแห่งบาปได้อย่างง่ายดาย การอธิษฐานคือวิธีหนึ่งที่จะทำให้เราตื่นตัวระวังทางลาดเอียงเช่นนั้นตลอดเวลา “ขออย่าให้จิตใจข้าพระองค์เอนเอียงไปหาความชั่วใดๆ” (ข้อ 4) คือคำร้องขอที่สะท้อนคำอธิษฐานของพระเยซูที่ว่า “ขออย่านำข้าพระองค์เข้าไปในการทดลอง แต่ขอให้พ้นจากซึ่งชั่วร้าย” (มธ.6:13) ในความประเสริฐของพระเจ้า พระองค์ทรงสดับและตอบคำอธิษฐานน
ผมเห็นพระคุณอีกรูปแบบหนึ่งในบทเพลงสดุดีตอนนี้ด้วย นั่นคือ เพื่อนที่จริงใจ “ขอให้คนชอบธรรมตีข้าพระองค์ด้วยความเมตตาและติเตือนข้าพระองค์ น้ำมันดีอย่างนั้น อย่าให้ศีรษะข้าพระองค์ปฏิเสธเลย” (สดด.141:5) การทดลองมาพร้อมกับเล่ห์กล เราไม่รู้ตัวเสมอไปว่ากำลังทำผิด แต่เพื่อนแท้จะบอกเราตรงๆ “บาดแผลที่มิตรทำก็สุจริต” (สภษ.27:6) การรับคำติเตียนนั้นยาก แต่หากเรามองบาดแผลนั้นว่าเป็น “ความเมตตา” บาดแผลนั้นก็จะกลายเป็นการเจิมที่นำเรากลับมาบนเส้นทางของการเชื่อฟัง
ขอให้เราเปิดใจต่อความจริงจากเพื่อนที่เราเชื่อใจ และพึ่งพาพระเจ้าโดยการอธิษฐาน
Jef_Khonkaen เมื่อ 03/09/2562 ที่ 9:43 am
ในความเป็นมิตร ที่มีความจริงใจมีความคิดที่บริสุทธิ์ต่อเพื่อนที่เขาได้กระทำผิด คำตักเตือนที่มาจากเพื่อน แม้จะเป็นคำที่เจ็บปวด แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ แล้วทำให้ชีวิตเราถูกลิดกิ่งที่ไม่ดีออก เพื่อที่จะเกิดผลให้มากขึ้น
Jef_Khonkaen เมื่อ 03/09/2562 ที่ 9:40 am
คำพูดที่ผู้คนได้กล่าวถึงผู้อื่น แม้จะเป็นคำที่ดีหรือไม่ดีก็ตาม ต่างก็เป็นเหมือนกระจกที่สะท้อนความเป็นตัวตนของผู้พูดเอง