คืนที่อับราฮัม ลินคอล์น ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาถูกยิงที่โรงหนังฟอร์ดเมื่อปี 1865 ในกระเป๋าของเขามีสิ่งเหล่านี้ แว่นตาสองอัน ผ้าเช็ดเลนส์ มีดพับ นาฬิกา ผ้าเช็ดหน้า กระเป๋าเงินหนังที่มีธนบัตรของสมาพันธรัฐอเมริกามูลค่า 5 ดอลล่าร์ และหนังสือพิมพ์ตัดที่กล่าวชมเชยเขาและนโยบายของเขา

ผมสงสัยว่าทำไมถึงมีธนบัตรของสมาพันธรัฐในกระเป๋าประธานาธิบดี แต่ผมไม่แปลกใจเรื่องหนังสือพิมพ์ตัด ทุกคนต้องการกำลังใจ แม้แต่ผู้นำที่ยิ่งใหญ่อย่างลินคอล์นก่อนที่เขาจะถูกยิง เขาอาจกำลังอ่านข้อความเหล่านั้นให้ภรรยาฟังก็ได้

คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าใครต้องการกำลังใจ คำตอบคือ ทุกคน มองไปรอบตัวทุกคนที่คุณมองเห็น ไม่มีใครมีความมั่นใจมากอย่างที่เห็นจากภายนอก เราทุกคนล้วนมีข้อด้อย ถูกพูดประชดประชันหรือเจอเรื่องร้ายทั้งวันจนไม่มั่นใจในตนเอง

จะเป็นอย่างไรถ้าเราทุกคนเชื่อฟังคำสั่งของพระเจ้าที่ให้ “กระทำให้เพื่อนบ้านพอใจ เพื่อนำประโยชน์และการพัฒนามาให้เขา” (รม.15:2) หรือตั้งใจพูดแต่ “ถ้อยคำแช่มชื่น” ซึ่ง “เป็นความหวานแก่วิญญาณจิตและเป็นอนามัยแก่ร่างกาย” (สภษ.16:24) หรือเขียนถ้อยคำเหล่านี้ส่งให้เพื่อนเขาจะได้เก็บไว้อ่านแล้วรู้สึกดีได้อีก แล้วทุกคนจะได้มีคำดีๆ เขียนใส่กระดาษเก็บไว้ในกระเป๋า (หรือในโทรศัพท์มือถือ) เราทุกคนจะได้เป็นเหมือนพระเยซู ซึ่ง “ไม่ทำสิ่งที่พอใจพระองค์เอง” แต่มีชีวิตเพื่อผู้อื่น (รม.15:3)