“เยี่ยมมากแน่ๆ ถ้าเรามองไปที่ต้นไม้และเห็นใบไม้แต่ละใบ แทนที่จะเห็นแต่ภาพเบลอๆ สีเขียว” พ่อพูด ซึ่งฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีไปกว่านั้น ตอนนั้นฉันอายุ 18 ปีและไม่ชอบใส่แว่น แต่แว่นก็ช่วยเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของฉันและทำให้ภาพที่ไม่ชัดดูสวยงามขึ้นมา

เวลาที่อ่านพระคัมภีร์ ฉันเห็นภาพพระธรรมแต่ละเล่มเหมือนที่ฉันเห็นภาพต้นไม้ตอนไม่ใส่แว่น ทุกเล่มดูเหมือนไม่มีอะไรเท่าไหร่ แต่เมื่อเจาะลึกลงไปในรายละเอียด เราจะเห็นความงดงามของพระธรรมที่ดูเหมือนน่าเบื่อนั้น

ฉันเคยรู้สึกแบบนี้ตอนอ่านอพยพ คำสั่งของพระเจ้าในการสร้างพลับพลา ซึ่งเป็นที่อาศัยชั่วคราวของพระองค์ท่ามกลางชนชาติอิสราเอล อาจดูเหมือนมากมายและน่าเบื่อ แต่ฉันมาสะดุดที่ตอนจบของบทที่ 25 เมื่อพระเจ้าทรงสั่งให้สร้างคันประทีป โดยใช้ค้อนทำดอกด้วย “ทองคำบริสุทธิ์” คือฐานดอกและกลีบ (ข้อ 31) และลำคันประทีปนั้นให้มีดอกสี่ดอก “เหมือนดอกอัลมันด์” (ข้อ 34)

ต้นอัลมันด์นั้นงดงามน่าทึ่ง พระเจ้าทรงนำความงดงามของธรรมชาติมาผสมผสานไว้ในพลับพลาของพระองค์

เปาโลกล่าวว่า เราสามารถมองเห็นและเข้าใจ “สภาพที่ไม่ปรากฏของพระเจ้านั้น คือฤทธานุภาพอันถาวรและเทวสภาพของพระองค์” ผ่านสรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง (รม.1:20) บางครั้งเราต้องเงยหน้าดูสิ่งที่ทรงสร้างและอ่านพระธรรมตอนที่ดูเหมือนไม่น่าสนใจผ่านเลนส์ตัวใหม่ เพื่อจะมองเห็นความงามของพระเจ้าได้