ลูกๆ ของฉันรู้สึกตื่นเต้น แต่ฉันกลับเป็นกังวล ช่วงปิดเทอมเราไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำซึ่งอนุญาตให้ผู้ชมเอามือไปสัมผัสฉลามตัวเล็กๆ ในถังชนิดพิเศษได้ ฉันถามคนดูแลว่า ฉลามเคยงับนิ้วผู้ชมไหม เธออธิบายว่า เราเพิ่งให้อาหารและเพิ่มปริมาณให้มัน มันจะไม่กัดใครเพราะมันไม่หิว

สิ่งที่ฉันเรียนรู้จากการสัมผัสฉลามนี้สมเหตุสมผล ดังที่พระธรรมสุภาษิตกล่าวไว้ว่า “บุคคลที่อิ่มแล้ว น้ำผึ้งก็น่าเบื่อ แต่สำหรับผู้ที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน” (สภษ.27:7) ความหิว ซึ่งได้แก่ความรู้สึกว่างเปล่าภายใน อาจลดทอนความสามารถในการแยกแยะเมื่อเราต้องตัดสินใจ ความหิวทำให้เราเชื่อว่าอะไรก็ตามที่ทำให้เราอิ่มไม่ใช่เรื่องเสียหาย แม้ว่าสิ่งนั้นอาจส่งผลให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บบ้างก็ตาม

พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้เรามีชีวิตอยู่เพื่อสนองความอยากของตัวเองเท่านั้น ทรงประสงค์ให้เราได้รับการเติมเต็มด้วยความรักของพระคริสต์ เพื่อทุกสิ่งที่เราทำจะหลั่งไหลออกมาจากความมั่นคงและสันติสุขที่พระองค์ประทานให้ การที่เราตระหนักอยู่เสมอว่าพระองค์รักเราโดยไม่มีเงื่อนไขทำให้เรามีความมั่นใจและตัดสินใจได้อย่างถูกต้องว่าสิ่งใดในชีวิตที่ “หวานชื่น” ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จ ทรัพย์สิ่งของ และความสัมพันธ์

ความสัมพันธ์กับพระเยซูเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เราพบความอิ่มใจที่แท้จริง ให้เราฉวยความรักของพระองค์ เพื่อเราจะสามารถ “ซาบซึ้งในความรักของพระคริสต์ซึ่งเกินความรู้ เพื่อท่านจะได้รับความไพบูลย์ของพระเจ้าอย่างเต็มเปี่ยม” (อฟ.3:19) เพื่อประโยชน์ของตัวเราเองและผู้อื่น