ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 1497 บาทหลวงที่ชื่อจิโรลาโม ซาโวนาโรลาได้ทำการจุดไฟเผา หลังจากที่เขาและสาวกใช้เวลาหลายเดือนรวบรวมข้าวของเครื่องใช้ที่พวกเขาคิดว่าจะล่อลวงผู้คนให้ทำบาปและไม่ทำภารกิจทางศาสนา สิ่งของนั้นได้แก่ งานศิลปะ เครื่องสำอาง เครื่องดนตรี และเสื้อผ้า เมื่อถึงวันนัดหมาย ข้าวของนับพันชิ้นถูกนำมากองไว้ที่จัตุรัสกลางกรุงฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี และเผาไฟ เหตุการณ์ในครั้งนั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า พระเพลิงเผากิเลส

ซาโวนาโรลาอาจได้แรงบันดาลใจในการกระทำที่สุดขั้วนี้จากพระดำรัสที่ดูน่าตกใจของพระเยซูในคำเทศนาบนภูเขาที่ว่า “ถ้าตาข้างขวาของท่านทำให้ตัวหลงผิด จงควักออกทิ้งเสีย…ถ้ามือข้างขวาทำให้หลงผิด จงตัดทิ้งเสีย” (มธ.5:29-30) ถ้าเราแปลพระดำรัสตอนนี้ตามตัวอักษร เราก็พลาดประเด็นสำคัญไป คำเทศนานี้ต้องการสอนให้เราลงลึกไม่ใช่แค่ฉาบฉวย โดยให้ความสำคัญกับสภาพจิตใจที่ส่งผลต่อพฤติกรรม แทนที่จะโทษสิ่งล่อลวงหรือการทดลองจากภายนอก

พระเพลิงเผากิเลสเป็นการทำลายสิ่งของและงานศิลปะครั้งใหญ่ แต่ไม่ได้ช่วยให้จิตใจของผู้ที่เกี่ยวข้องเปลี่ยนแปลงไป พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงเปลี่ยนแปลงจิตใจได้ ด้วยเหตุนี้ผู้เขียนสดุดีจึงอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงสร้างใจสะอาดภายในข้าพระองค์” (สดด.51:10) หัวใจของเราต่างหากที่สำคัญ