เพื่อน ซึ่งที่จริงแล้วคือผู้ให้คำปรึกษาของฉัน วาดภาพแท่งไม้ลงบนกระดาษ เธอเรียกภาพนี้ว่า ตัวเองในที่ “ส่วนตัว” แล้วก็ขีดเส้นล้อมรอบภาพ ห่างจากภาพราวครึ่งนิ้ว เธอเรียกภาพนั้นว่า ตัวเอง “ต่อหน้าคนอื่น” ระยะห่างระหว่างภาพตัวเองในที่ส่วนตัวกับต่อหน้าคนอื่นแสดงถึงระดับความซื่อสัตย์ของเรา

ฉันครุ่นคิดถึงบทเรียนนี้และถามตัวเองว่า ต่อหน้าคนอื่นกับในที่ส่วนตัวฉันเป็นคนคนเดียวกันหรือไม่ ฉันซื่อสัตย์หรือไม่

เปาโลเขียนจดหมายถึงคริสตจักรเมืองโครินธ์ คำสอนเจือด้วยความรักและวินัยเพื่อให้พวกเขาเป็นเหมือนพระเยซู แต่ตอนท้าย (2 คร.) มีผู้กล่าวร้ายว่าท่านเขียนจดหมายอย่างกล้าหาญ แต่ตัวตนกลับอ่อนแอ (10:10) นักวิจารณ์เหล่านี้ใช้วาทศิลป์เพื่อหาเงินจากผู้ฟัง แต่เปาโลซึ่งมีการศึกษาสูงกลับใช้คำพูดเรียบง่าย ท่านกล่าวในจดหมายฉบับก่อนว่า “คำพูดและคำเทศนาของข้าพเจ้าไม่ใช่คำที่เกลี้ยกล่อมด้วยสติปัญญา แต่เป็นคำซึ่งได้แสดงพระวิญญาณและพระเดชานุภาพ” (1 คร.2:4) ในจดหมายฉบับต่อมายืนยันถึงความซื่อสัตย์ของท่านว่า “จงให้คนเหล่านั้นเข้าใจอย่างนี้ว่า เมื่อเราไม่อยู่ เราพูดไว้ในจดหมายของเราว่าอย่างไร เมื่อเรามาแล้ว เราก็จะกระทำอย่างนั้น” (2 คร.10:11)

ภาพของเปาโลที่ปรากฏต่อหน้าคนอื่นและในที่ส่วนตัวเป็นคนคนเดียวกัน แล้วคุณล่ะ