“ก็แค่เด็กชายยิปซี” มีคนกระซิบอย่างรังเกียจเมื่อร็อดนีย์ สมิทแสดงตัวต้อนรับพระคริสต์ขณะประชุมนมัสการในปี 1877 ไม่มีใครสนใจวัยรุ่นลูกพ่อแม่ยิปซีไร้การศึกษาคนนี้ แต่เขาไม่ฟังเสียงเหล่านั้น เขาแน่ใจว่าพระเจ้ามีพระประสงค์ในชีวิตเขา เขาจึงซื้อพระคัมภีร์และพจนานุกรมภาษาอังกฤษ แล้วฝึกอ่านเขียนเอง เขาพูดว่า “หนทางไปสู่พระเยซู ไม่ใช่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ฮาร์วาร์ด เยล หรือการเป็นนักเขียนบทกวีแต่คือ…เนินเขาโบราณที่เรียกว่า กลโกธา” ร็อดนีย์ฟันฝ่าอุปสรรคจนเป็นนักประกาศที่พระเจ้าทรงใช้นำคนมากมายในอังกฤษและอเมริกามาถึงพระเยซู

เปโตรก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดา ไม่เคยได้รับการอบรมในโรงเรียนสอนศาสนาของยิว (กจ.4:13) เป็นชาวประมงจากกาลิลี เมื่อพระเยซูทรงเรียกท่านด้วยคำตรัสง่ายๆ “จงตามเรามาเถิด” (มธ.4:19) แต่เปโตรซึ่งมีภูมิหลังเช่นนี้และมักทำผิดพลาด ก็ยังได้ยืนยันว่าผู้ที่ติดตามพระเยซูคือ “ชาติที่พระองค์ทรงเลือกไว้แล้ว เป็นพวกปุโรหิตหลวง เป็นประชาชาติบริสุทธิ์ เป็นชนชาติของพระเจ้าโดยเฉพาะ” (1 ปต.2:9)

โดยพระเยซู ทุกคนไม่ว่าการศึกษา ภูมิหลัง เพศ หรือเชื้อชาติใด ก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวพระเจ้าและให้พระองค์ใช้ได้ การเป็น “ชนชาติของพระเจ้าโดยเฉพาะ” เป็นสิทธิ์ของทุกคนที่เชื่อในพระเยซู