ฉันรู้สึกทึ่งเมื่อสังเกตเห็นข้อเท้าของเอรินเพื่อนของฉันที่มีรอยสักลูกโบว์ลิ่งชนพินล้ม เธอได้แรงบันดาลใจมาจากการฟังเพลง “ตั้งพิน” (Setting Up the Pins) ของซารา โกรเวส เนื้อเพลงอันหลักแหลมหนุนใจผู้ฟังให้ค้นหาความสุขจากการทำงานเดิมซ้ำๆ ซึ่งอาจดูไร้จุดหมายเหมือนการใช้มือตั้งพินโบว์ลิ่งซ้ำๆ เพียงเพื่อให้คนอื่นทำให้มันล้ม

การซักผ้า ทำอาหาร ตัดหญ้า ชีวิตเต็มไปด้วยงานที่ทำให้เสร็จแล้ว แต่ต้องกลับมาทำอีก นี่ไม่ใช่ปัญหาใหม่ แต่เป็นเรื่องหงุดหงิดดั้งเดิมที่ผู้คนในพระธรรมปัญญาจารย์ในพันธสัญญาเดิมประสบมาก่อน หนังสือเริ่มด้วยการที่ผู้เขียนบ่นถึงความอนิจจังของวัฏจักรที่ไม่สิ้นสุดในชีวิตแต่ละวันของมนุษย์ (1:2-3) ซึ่งดูไร้ความหมาย เพราะ “สิ่งที่ทำกันแล้ว คือสิ่งที่จะต้องทำกันอีก” (ข้อ 9)

ผู้เขียนสามารถรื้อฟื้นความสุขและความหมายได้เช่นเดียวกับเพื่อนของฉัน โดยการระลึกว่าเราจะบรรลุเป้าหมายสูงสุดได้เมื่อเรา “ยำเกรงพระเจ้า [ผู้ยิ่งใหญ่] และรักษาพระบัญญัติของพระองค์” (12:13) เราอุ่นใจเมื่อรู้ว่าพระเจ้าทรงเห็นคุณค่าแม้กระทั่งสิ่งที่ธรรมดาและดูเหมือนเป็นเรื่องทางโลก และจะประทานรางวัลแก่ความสัตย์ซื่อของเรา (ข้อ 14)

อะไรคือ “พิน” ที่คุณยังต้องคอยตั้งอยู่เรื่อยๆ เมื่องานจำเจเริ่มน่าเบื่อหน่าย ลองใช้เวลาสักครู่ถวายงานนั้นเป็นเครื่องบูชาด้วยรักแด่พระเจ้า