มนุษย์ไม่ได้พิเศษ สวนสัตว์ลอนดอนนำเสนอเช่นนั้น ในปี 2005 สวนสัตว์จัดงานที่ชื่อว่า “มนุษย์ในสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ” มีการคัดเลือกมนุษย์ “ที่ถูกขังกรง” จากผู้สมัครออนไลน์ เจ้าหน้าที่ได้ทำป้ายบอกรายละเอียดของอาหาร ถิ่นที่อยู่ และภัยคุกคามของมนุษย์เพื่อให้ผู้เยี่ยมชมเข้าใจมนุษย์ ทางสวนสัตว์ได้กล่าวถึงเป้าหมายของงานนี้ว่า เป็นการลดความมีลักษณะพิเศษของมนุษยชาติลง ผู้เข้าชมคนหนึ่งเห็นด้วย เขากล่าวว่า “การได้ดูมนุษย์เหมือนดูสัตว์ เป็นการย้ำเตือนว่าเราไม่ได้พิเศษอะไร”

ช่างแตกต่างจากที่พระคัมภีร์กล่าวถึงมนุษย์ว่า พระเจ้าสร้างเรา “อย่างอัศจรรย์น่าครั่นคร้าม” ตาม “พระฉายของพระองค์” (สดด.139:14(THSV11), ปฐก.1:26-27)

ดาวิดเริ่มสดุดี 139 โดยสรรเสริญที่พระเจ้าทรงทราบเรื่องของท่านอย่างลึกซึ้ง (ข้อ 1-6) และทรงสถิตอยู่ทุกแห่งหน (ข้อ 7-12) ทรงเป็นดั่งผู้ชำนาญการถักทอ ไม่เพียงทรงสร้างทั้งภายในและภายนอกที่ซับซ้อนของดาวิด (ข้อ 13-14) แต่ยังสร้างท่านให้มีชีวิต ประทานชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณให้ และสามารถสัมพันธ์สนิทกับพระเจ้าได้ ดาวิดใคร่ครวญฝีพระหัตถ์ของพระเจ้าแล้วตอบสนองด้วยความยำเกรง อัศจรรย์และสรรเสริญ (ข้อ 14)

มนุษย์มีความพิเศษ พระเจ้าสร้างเราให้มีเอกลักษณ์ที่มหัศจรรย์ และที่น่าทึ่งคือสัมพันธ์สนิทกับพระองค์ได้ เราสรรเสริญพระเจ้าได้เหมือนดาวิดเพราะเราเป็นผลงานของพระหัตถ์ที่เปี่ยมด้วยรักของพระเจ้า