เมื่อฉันอายุย่างเข้า 19 ปี ฉันต้องย้ายไปอยู่ห่างจากแม่ไกล 1,100 กิโลเมตร โดยไม่มีวิทยุติดตามตัวหรือโทรศัพท์มือถือ เช้าวันหนึ่งฉันออกจากบ้านไปทำธุระแต่เช้า จึงลืมโทรหาแม่ตามเวลา ต่อมาในคืนวันนั้นตำรวจสองนายมาที่บ้านของฉัน แม่กังวลมากเพราะฉันโทรหาท่านเป็นประจำไม่เคยขาด พอแม่โทรหาฉันไม่ติดอยู่หลายครั้ง ท่านจึงติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อให้ช่วยตรวจสอบว่าฉันยังปลอดภัยหรือไม่ เจ้าหน้าที่นายหนึ่งบอกฉันว่า “เป็นเรื่องดีมากที่ได้รู้ว่าความรักจะไม่หยุดตามหาคุณ”

เมื่อฉันหยิบโทรศัพท์จะโทรไปหาแม่ ฉันจึงพบว่าหูโทรศัพท์บังเอิญขยับออกจากแท่นวาง เมื่อฉันขอโทษแม่แล้ว แม่บอกว่าท่านต้องไปบอกข่าวดีกับครอบครัวและเพื่อนฝูงที่แม่แจ้งข่าวว่าฉันหายไป ฉันวางหูและคิดว่าแม่ทำเกินไปหน่อย แต่ฉันก็รู้สึกดีที่รู้ว่าฉันเป็นที่รักขนาดนั้น

ในพระคัมภีร์มีภาพที่งดงามของพระเจ้าผู้ทรงเป็นความรักทรงติดตามลูกที่หลงหาย ดังผู้เลี้ยงแกะที่ดีที่ห่วงใยและออกตามหาแกะทุกตัวที่หายไปเพราะลูกที่รักทุกคนของพระเจ้าล้วนมีคุณค่าหาที่สุดมิได้ (ลก.15:1-7)

ความรักไม่เคยหยุดติดตามหาเรา พระองค์จะติดตามเราจนกว่าเราจะกลับมาหาพระองค์ เราสามารถอธิษฐานเพื่อคนที่จำเป็นต้องรู้ว่าพระเจ้าผู้ทรงเป็นความรักไม่เคยหยุดตามหาพวกเขาเช่นกัน