ผมแอบมองผ่านรั้วไม้หลังบ้าน เห็นผู้คนกำลังวิ่งและเดินออกกำลังกายอยู่ที่ทางเดินรอบสวนสาธารณะหลังบ้านของเรา ผมคิดว่า ผมก็เคยทำแบบนี้ตอนที่ผมแข็งแรงกว่านี้ แล้วผมก็รู้สึกไม่พอใจในสภาพที่เป็นอยู่ขึ้นมาทันที

ต่อมา ในขณะที่ผมอ่านพระคัมภีร์ ก็พบอิสยาห์ 55:1 ที่ว่า “เชิญทุกคนที่กระหาย” ผมได้ตระหนักอีกครั้งว่าความไม่พอใจกับสภาพของตัวเอง (ความกระหาย) เกิดขึ้นกับทุกคน ชีวิตนี้ไม่มีใครหนีพ้น คือไม่มีสิ่งใดเลยแม้แต่สิ่งที่ดีต่างๆ ในชีวิต ที่จะสามารถทำให้พึงพอใจได้แท้จริง สมมติถ้าผมมีขาแข็งแรงเหมือนเชอร์ปา (ไกด์นำทางปีนเขา) ก็จะยังคงมีสิ่งอื่นในชีวิตที่ผมรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี

วัฒนธรรมของเราบอกเราเสมอไม่ทางใดก็ทางหนึ่งว่า ถ้าเราทำ ซื้อ สวมใส่ ประพรม ทา หรือขับขี่สิ่งนั้นๆ จะทำให้เรามีความสุขไม่สิ้นสุด แต่นั่นเป็นคำโกหก ทุกวันนี้เราไม่อาจได้รับความพึงพอใจที่สมบูรณ์จากสิ่งใดได้เลย ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม

แต่อิสยาห์ได้เชิญชวนเราให้เข้ามาหาพระเจ้าและพระคัมภีร์ครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อฟังสิ่งที่พระองค์จะตรัสกับเรา แล้วพระองค์ตรัสอะไรหรือ ความรักที่พระองค์มีต่อดาวิด “มั่นคง” และ “แน่นอน” (ข้อ 3) และความรักนั้นมีให้คุณและผมเช่นกัน เราจึง “มา” หาพระองค์ได้