แฮ วู (นามสมมุติ) ถูกขังในค่ายแรงงานที่เกาหลีเหนือเพราะเธอข้ามชายแดนเข้าไปในประเทศจีน เธอเล่าถึงความทรมานทั้งกลางวันและกลางคืนจากผู้คุมที่โหดเหี้ยม งานหนักแสนสาหัส และการนอนไม่เต็มอิ่มบนพื้นที่เย็นเหมือนน้ำแข็งซึ่งมีทั้งหนูและหมัด แต่พระเจ้าช่วยเธอทุกวันและบอกให้เธอรู้ว่าจะเป็นเพื่อนและแบ่งปันความเชื่อกับนักโทษคนใดได้บ้าง

วูได้รับการปล่อยตัวและอาศัยอยู่ที่เกาหลีใต้ เมื่อนึกถึงช่วงที่ถูกกักขัง เธอบอกว่าสดุดี 23 ได้สรุปประสบการณ์ครั้งนั้น แม้จะถูกขังอยู่ในหุบเขาที่ดำมืด พระเยซูทรงเป็นผู้เลี้ยงและประทานสันติสุขให้ “แม้จะรู้สึกราวกับอยู่ในหุบเขาเงามัจจุราชจริงๆ แต่ฉันกลับไม่กลัวอันตรายใดๆ เพราะพระเจ้าปลอบโยนฉันทุกวัน” เธอได้สัมผัสกับความดีและความรักของพระเจ้าเมื่อทรงยืนยันว่าเธอเป็นลูกสาวที่พระองค์รัก “ฉันอยู่ในที่ที่น่ากลัว แต่ฉันรู้ว่า…ฉันจะได้สัมผัสกับความดีและความรักของพระเจ้า” และเธอรู้ว่าจะได้อยู่จำเพาะพระพักตร์ของพระเจ้าตลอดไป

เรื่องของวูหนุนใจเรา เพราะแม้ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เธอยังสัมผัสได้ว่าพระเจ้าทรงรักและทรงนำเธอ ทรงเสริมกำลังและขจัดความกลัว ถ้าเราติดตามพระเยซู พระองค์จะค่อยๆ นำเราผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบาก เราไม่จำเป็นต้องกลัวเพราะ “[เรา]จะอยู่ในพระนิเวศของพระเจ้าสืบไปเป็นนิตย์” (23:6)