อนุชนที่โบสถ์มารวมตัวกันบ่ายวันเสาร์แล้วช่วยกันตอบคำถามยากๆ ที่พวกเราตั้งขึ้นเองจากฟีลิปปี 2:3-4 ที่ว่า “อย่าทำสิ่งใดในทางชิงดีกันหรือถือดี แต่จงมีใจถ่อมถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นๆ ด้วย” ตัวอย่างคำถามยากเช่นคุณสนใจคนอื่นบ่อยแค่ไหน คนอื่นบอกว่าคุณอ่อนน้อมถ่อมตนหรือหยิ่งยโส เพราะเหตุใด

ฉันได้กำลังใจ เมื่อได้ฟังคำตอบที่ตรงไปตรงมาของพวกเขา วัยรุ่นกลุ่มนี้เห็นตรงกันว่าการยอมรับข้อบกพร่องของตัวเองนั้นไม่ยาก แต่ที่ยากคือการเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือความปรารถนาที่จะเปลี่ยน มีคนหนึ่งโอดครวญว่า “ความเห็นแก่ตัวอยู่ในสายเลือดของฉันเสียแล้ว”

การไม่คิดถึงแต่ตัวเองแล้วรับใช้ผู้อื่น เกิดขึ้นได้โดยองค์พระวิญญาณอยู่ในเราเท่านั้น เปาโลจึงเตือนคริสตจักรที่ฟีลิปปีให้ใคร่ครวญถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงทำและประทานให้พวกเขา ทรงกรุณารับพวกเขาเป็นบุตร ปลอบโยนด้วยความรัก และประทานพระวิญญาณเพื่อช่วยเหลือ (ฟป.2:1-2) การตอบสนองขั้นต่ำสุดของพวกเขาและเราต่อพระคุณนี้คือการถ่อมใจลง

ใช่แล้ว พระเจ้าเป็นเหตุให้เราเปลี่ยนแปลงและพระองค์เท่านั้นที่เปลี่ยนเราได้ เพราะพระองค์ทรงให้เรา “มีใจปรารถนา ทั้งให้ประพฤติตามชอบพระทัยของพระองค์” (ข้อ 13) เราจึงให้ความสำคัญกับตัวเองน้อยลงและถ่อมใจรับใช้ผู้อื่นได้