ฉันออกไปเดินเล่นกับเพื่อนและหลานๆ ของเธอ ขณะที่เข็นรถเข็นเด็ก เธอบอกว่าการเดินครั้งนี้สูญเปล่าเพราะสายรัดข้อมือเพื่อสุขภาพที่เธอสวมอยู่จะไม่นับก้าวเดินแบบไม่ได้แกว่งแขน ฉันจึงเตือนเธอว่า การเดินครั้งนี้เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ “จริงสินะ” เธอหัวเราะ “แต่ฉันอยากได้คะแนนเหรียญทองจากเครื่องนับก้าวนี่นา”

ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอ การทุ่มเททำบางสิ่งโดยไม่เห็นผลทันตาอาจทำให้เราท้อใจแต่รางวัลอาจไม่ได้มาทันทีหรือปรากฏให้เห็นเดี๋ยวนั้น

เมื่อเป็นเช่นนั้น เราอาจรู้สึกว่าสิ่งดีที่เราทำนั้นไร้ประโยชน์ เช่นการช่วยเหลือเพื่อนหรือการทำดีต่อคนแปลกหน้า แต่เปาโลอธิบายต่อคริสตจักรในเมืองกาลาเทียว่า “ผู้ใดหว่านอะไรลง ก็จะเกี่ยวเก็บสิ่งนั้น” (กท.6:7) แต่เราต้องไม่ “เมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเกี่ยวเก็บในเวลาอันสมควร” (ข้อ 9) การทำดีไม่ใช่วิธีที่ทำให้ได้รับความรอดและพระธรรมตอนนี้ไม่ได้ระบุว่าเราจะได้เกี่ยวเก็บในเวลานี้หรือในสวรรค์แต่เรามั่นใจได้ว่ามีการ “เก็บเกี่ยวพระพร” (6:9 NLT)

การทำดีเป็นเรื่องยากโดยเฉพาะเมื่อเราไม่รู้หรือไม่เห็นว่าจะได้ “เก็บเกี่ยว” อะไร เหมือนเพื่อนของฉันที่ยังคงได้รับประโยชน์ในแง่สุขภาพจากการเดิน การทำดีอย่างต่อเนื่องจึงคุ้มค่าเพราะพระพรกำลังมา