ขณะที่กำลังเข้าแถวรอขึ้นเครื่องบิน มีคนมาแตะบ่าฉัน เมื่อหันไปก็พบกับคำทักทายที่อบอุ่น “เอไลซา จำฉันได้ไหม โจแอนไง” ฉันนึกถึง “โจแอน” หลายคนที่รู้จักแต่ก็ยังจำเธอไม่ได้ เธอเคยเป็นเพื่อนบ้าน หรือเป็นอดีตเพื่อนร่วมงานนะ แย่แล้ว…ฉันไม่รู้

โจแอนสัมผัสได้ว่าฉันลำบากใจ เธอบอกว่า “เอไลซา เรารู้จักกันตอนมัธยมปลาย” ความทรงจำผุดขึ้นมา อเมริกันฟุตบอลคืนวันศุกร์ เสียงเชียร ์ เมื่อเรื่องราวชัดเจนขึ้นฉันก็จำเธอได้

หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู มารีย์ชาวมักดาลาไปที่อุโมงค์ฝังศพเวลาเช้ามืด และพบว่าหินถูกเลื่อนออก และพระศพหายไป (ยน.20:1-2) เธอวิ่งกลับไปพาเปโตรและยอห์นมาที่อุโมงค์ว่างเปล่า (ข้อ 3-10) แต่มารีย์ยังคงโศกเศร้าอยู่ด้านนอก (ข้อ 11) เมื่อพระเยซูปรากฏพระองค์ที่นั่น “เธอจำไม่ได้ว่าเป็นพระเยซู” (ข้อ 14) คิดว่าพระองค์เป็นคนสวน (ข้อ15)

ทำไมเธอจำพระเยซูไม่ได้ เพราะพระกายหลังฟื้นคืนพระชนม์เปลี่ยนไปมากหรือ หรือความโศกเศร้าทำให้เธอจำพระองค์ไม่ได้ หรือเธออาจจะเป็นแบบฉัน ที่จำไม่ได้เพราะพระเยซู “อยู่นอกเหนือความคาดหมาย” พระองค์ทรงพระชนม์และอยู่ที่สวนแทนที่จะนอนสิ้นพระชนม์อยู่ในอุโมงค์

เราเองก็อาจไม่รับรู้การเสด็จมาของพระเยซูในแต่ละวัน ขณะเมื่อเราอธิษฐาน อ่านพระคัมภีร์ หรือเป็นเพียงเสียงที่ทรงกระซิบในหัวใจของเรา