คริสตจักรของเราประชุมกันในโรงเรียนประถมศึกษาเก่าที่ถูกปิดไปในปี 1958 เพราะไม่ยอมทำตามคำสั่งศาลสหรัฐที่ให้ควบรวมนักเรียน (ให้นักเรียนแอฟริกัน-อเมริกันเข้าเรียนในโรงเรียนที่เคยรับแต่นักเรียนผิวขาวเท่านั้น) ปีต่อมาโรงเรียนเปิดอีกครั้ง และเอลวาผู้ซึ่งเป็นสมาชิกคริสตจักรของเราตอนนี้ เป็นนักเรียนผิวดำคนหนึ่งที่ถูกผลักเข้าไปอยู่ในโลกของคนผิวขาว เอลวาเล่าว่า “ฉันถูกพาออกจากชุมชนที่รู้สึกปลอดภัย ผละจากครูที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปสู่สภาพแวดล้อมที่น่ากลัวในห้องเรียนกับเพื่อนนักเรียนผิวดำอีกคนหนึ่ง” เอลวาทนทุกข์เพราะเธอแตกต่าง แต่เธอกลายเป็นหญิงสาวที่กล้าหาญ มีความเชื่อและให้อภัย

คำพยานของเธอลึกซึ้ง เพราะเธอต้องอดทนกับความชั่วร้ายมากมาย โดยน้ำมือของคนในสังคมที่ไม่ยอมรับความจริงว่าพระเจ้าทรงรักมนุษย์ทุกคน ไม่ว่าเชื้อชาติหรือเผ่าพันธุ์ใด สมาชิกคริสตจักรยุคแรกก็มีปัญหาเช่นเดียวกัน เพราะเชื่อว่าพระเจ้าทรงรักบางคนเพราะชาติกำเนิดและไม่ทรงยอมรับบางคน แต่หลังจากได้เห็นนิมิตจากสวรรค์ เปโตรเผยให้ทุกคนที่ฟังได้ประหลาดใจว่า “ข้าพเจ้าเห็นจริงแล้วว่า พระเจ้าไม่ทรงเลือกหน้าผู้ใดแต่คนใดๆ ในทุกชาติที่เกรงกลัวพระองค์ และประพฤติตามทางชอบธรรมก็เป็นที่ชอบพระทัยพระองค์” (กจ.10:34-35)

พระเจ้าทรงกางแขนกว้างเพื่อมอบความรักแก่ทุกคน ขอให้เราทำเช่นเดียวกันด้วยฤทธิ์อำนาจของพระองค์