เพื่อนฉันกระตือรือร้นที่จะเชิญครอบครัวและเพื่อนมาฉลองเทศกาลวันหยุดที่บ้านของเธอ แขกแต่ละคนก็ตั้งหน้าตั้งตารอร่วมโต๊ะและต้องการช่วยค่าใช้จ่ายด้วยการนำอาหารมาร่วม บางคนเอาขนมปังมา บางคนเอาสลัดหรือของกินเล่นมา แต่มีแขกคนหนึ่งที่การเงินค่อนข้างจำกัด แม้เธออยากจะมาใช้เวลากับคนที่เธอรัก แต่เธอก็ไม่มีเงินพอที่จะซื้ออาหารมาร่วมได้ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเสนอตัวจะทำความสะอาดให้เจ้าของบ้านแทน

ถึงเธอจะมามือเปล่าทุกคนก็ยินดีต้อนรับ แต่เธอคิดว่ามีอะไรบ้างที่เธอให้ได้ นั่นคือเวลาและทักษะ และเธอก็ยังคงนำสิ่งที่มีอยู่นี้มาร่วมการฉลองด้วยความเต็มใจ ฉันคิดว่านั่นคือสิ่งที่เปาโลกล่าวถึงใน 2 โครินธ์ 8 พวกเขากระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือพี่น้องคริสเตียน และเปาโลสนับสนุนให้ทำตามที่พวกเขาคิดไว้ ท่านชื่นชมความตั้งใจและเต็มใจ และกล่าวว่าแรงจูงใจในการให้ของพวกเขาเป็นสิ่งที่พอพระทัยพระเจ้า ไม่ว่าความช่วยเหลือนั้นจะมากน้อยเท่าไร (ข้อ 12)

เรามักเปรียบเทียบสิ่งที่เราให้กับสิ่งที่คนอื่นให้ โดยเฉพาะเมื่อเรามีไม่มากพอเท่าที่เราอยากจะให้ แต่พระเจ้าทอดพระเนตรการให้ของเราต่างออกไป คือ พระองค์ทรงรักชื่นชมความเต็มใจให้ของเรา