ผมยังจําสิ่งที่พ่อผมเคยพูดถึงความลําบากในการผละจากการโต้เถียง ที่ไม่มีที่สิ้นสุดเกี่ยวกับการตีความพระคัมภีร์ที่แตกต่างกัน ขณะเดียวกันท่านยังจำได้ว่าเป็นเรื่องดีที่ทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยทืี่จะคิดเห็นแตกต่าง

แต่จะเป็นไปได้หรือที่จะสงวนความแตกต่างที่ชัดเจนเอาไว้ เพราะดูเหมือนต้องเสี่ยงกับการสูญเสียหลายอย่างไป นี่เป็นคําถามข้อหนึ่งที่อัครทูตเปาโลตอบในจดหมายถึงชาวโรมในพันธสัญญาใหม่ ท่านเขียนถึงผู้อ่านที่ตกอยู่ในสภาพที่มีความขัดแย้งทางสสังคม การเมืองและศาสนา ท่านแนะนําหนทางไปสู่ความปรองดอง แม้จะอยู่ภายใต้สภาวะที่แบ่งฝักแบ่งฝ่ายอย่างรุนแรง (14:5-6)

ตามที่เปาโลบอก วิธีที่จะเห็นด้วยกับความคิดที่แตกต่าง คือระลึกว่าเราทุกคนจะต้องตอบคําถามองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่เพียงตอบความคิดเห็นของเรา แต่รวมถึงวิธีที่เราปฏิบัติต่อกันเมื่อเราแตกต่างกัน (ข้อ 10)

สภาพขัดแย้งอาจเป็นโอกาสให้ระลึกว่ายังมีบางสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าความคิดเห็นหรือการตีความพระคัมภีร์ เราทุกคนจะต้องตอบคําถามว่าเราได้รักซึ่งกันและกัน หรือแม้แต่รักศัตรูเหมือนที่พระคริสต์รักเราหรือไม่

เมื่อผมคิดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้ ผมก็นึกได้ว่าพ่อของผมเคยพูดว่าเป็นเรื่องดีเพียงใดที่ไม่เพียงทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยกับความคิดที่แตกต่าง แต่ทําด้วยความรักและเคารพซึ่งกันและกัน